Panasonic Lumix DC-G9 II incelemesi

Lumix DC-G9’un duyurulmasından neredeyse altı yıl sonra Panasonic, halefi Lumix DC-G9 II’yi piyasaya sürdü.

Lumix DC-G9‘un duyurulmasından neredeyse altı yıl sonra Panasonic, halefi Lumix DC-G9 II‘yi piyasaya sürdü . Bu, şirketin fotoğraf çekenlere yönelik üst düzey modelidir ve faz algılamalı otomatik odaklamayı içeren ilk Lumix Micro Four Thirds kameradır. Hedef demografisine rağmen G9 II, şaşırtıcı derecede uzun bir video özellikleri listesiyle de geliyor. Kapsamlı bir yeniden tasarım olan G9 II, tam çerçeve Lumix S5 II ve S5 IIX‘in şasisini temel alıyor ve ona çok sayıda kontrol ve bağlantı noktası için yer sağlıyor.

Temel özellikler

• Çift çıkış kazançlı 25 MP CMOS sensör
• 5 eksenli gövde içi görüntü sabitleme (8 duraklamaya kadar CIPA dereceli)
• Sensör üzerinde faz algılama (779 nokta)
• 3″, 1,84M noktalı tam eklemli dokunmatik ekran
• 0,8x büyütmeli 3,86M noktalı OLED elektronik vizör
• AF-C ve elektronik deklanşörle 60 fps seri çekim (10 fps mekanik)
• 100MP elde taşınır yüksek çözünürlüklü mod
• 5,8K’ya kadar Açık Kapı 4:2:0, C4K 4:2:2 10 bit, V-Log ve HLG ile
• ProRes 422 ve 422 HQ SSD’ye kayıt
• Atomos ve Blackmagic harici kayıt cihazlarına ham çıktı
• Şarj başına 390 çekim pil ömrü (LCD kullanarak)
• USB-C güç dağıtımı
• Çift UHS-II kart yuvası

G9 II’nin fiyatı yalnızca gövde olarak 1899 dolardır; önceki modele göre 200 dolarlık bir artış.

Neler Yeni

Orijinal DSLR benzeri Lumix G9 konseptinin yenilenmesi yerine G9 II, daha modern bir yöne gidiyor. Sadece tam çerçeve Lumix S serisindeki teknolojik gelişmeleri almakla kalmıyor, aynı zamanda yılın başında duyurulan S5 II ile aynı dış tasarıma da sahip. Önceki modele göre daha uzun, daha kare şeklinde ve daha fazla kontrole sahip. Bu sadece benzer bir tasarım değil; kelimenin tam anlamıyla aynı dış kabuk, ancak fan delikleri yok ve içinde farklı bir lens yuvası ve sensör var.

Hibrit otomatik odaklama ve DR Boost iyileştirmeleri

G9 II, GH6’dakine benzer bir sensörü temel alıyor ancak Panasonic, bunun hem donanım hem de yazılım düzeyinde revize edildiğini söylüyor. En belirgin fark, G9 II’deki versiyonun, onu doğası gereği derinlik farkındalığına sahip otomatik odaklama sunan ilk Micro Four Thirds Lumix modeli yapan aşama algılama unsurlarına sahip olmasıdır.

Büyük fark yaratacak diğer değişiklik ise çift çıkışlı kazanç sisteminin çalışma şeklidir. Panasonic bunu, farklı kazanç seviyelerine tabi tutulan ve daha sonra birleştirilen iki paralel okuma yoluna sahip olarak tanımlıyor. Bu şekilde, bu genişletilmiş dinamik aralığı kodlamak için yer sağlamak üzere 16 bitlik bir Raw dosyası olarak birleştirilmiş, düşük kazanımın vurgu yakalama avantajlarından ve yüksek kazançlı yolların daha temiz gölge performansından yararlanırsınız.

Panasonic, G9 II için yüksek kazanç yolunun sunduğu en düşük adımı azaltmış görünüyor. GH6’da yüksek kazanç (gölge) yolu yalnızca tabanın üç durak üzerindeki ISO ayarlarında kullanılırken (örn. standart renk modlarında ISO 800, V-Log modunda ISO 2000), G9 II’de Panasonic bunun mevcut olduğunu söylüyor temel ISO’dan yukarı doğru, bu daha düşük ISO’larda kullanılabilir hale getirmek için yüksek kazanç adımının daha da düşürülebileceğini gösteriyor.

Bununla birlikte, GH6’nın temel ISO’larının standart renk modları için 100 ve V-Log için 250 olduğunu, G9 II için ise sırasıyla 100 ve 500 olduğunu belirtmekte fayda var. V-Log modunda temel ISO’daki tek duraklı atlama, temel durumundaki düşük yoldan bir durak daha fazla kazanç uygulayan yüksek kazançlı bir yol öneriyor gibi görünüyor (GH6’da DR Boost için gereken 3 duraklı fark yerine) . Bu, Panasonic’in standart gama için aynı ISO 100 derecesini korurken nasıl yüksek kazançlı bir bileşen içeren bir mod sunabildiğini açıklamıyor ve 60 fps’yi aştığınızda (Çift Çıkış modunun çalışamadığı durumlarda) bunu not etmek ilginçtir. V-Log’daki minimum ISO’nun 250’ye düşmesi, bunun hâlâ gerçek ‘temel’ durum olabileceğini düşündürüyor.

Beklediğinizden daha fazla video

Piyasaya sürüldükten sonra pek çok video özelliği kazanan G9’un aksine, G9 II, daha ilk günden itibaren mutfak lavabosu dışında her şeyi dahil ediyor. Panasonic, bunun fotoğraf çekenlere yönelik bir kamera olduğuna yemin ediyor, ancak video çözünürlüklerinin ve özelliklerinin sayısı şu şekilde açıklandı: V-Log, açık kapı 5.8K ve ProRes desteği dahil; neredeyse GH6 veya S5 IIX kadar hibrit hissettireceğinden emin olabilirsiniz. S5 II serisinin tam boyutlu HDMI bağlantı noktasını korur ve hatta doğrudan bir USB-C SSD’ye kayıt yapabilir.

Geliştirilmiş otomatik odaklama özelliği sayesinde neden biri G9 II yerine GH6 satın alsın ki? CFexpress kart desteğinin ve dahili fanın, GH6’nın hibrit taç özelliğini şimdilik korumasını sağladığından emin olabilirsiniz. Panasonic, G9 II kullanıcılarının bu kamerayı birincil koş ve silah kurulumundan ziyade bir B-kamera olarak düşünmeleri gerektiğini ve sıcak ortamlarda yüksek çözünürlüklü video çekerken fan eksikliğinin bir sorun haline gelebileceğini söylüyor.

Geliştirilmiş IBIS

Daha küçük olan Four Thirds tipi sensör, agresif 8 kademeli CIPA dereceli gövde içi görüntü sabitleme sistemi ile sarsıntılara karşı korunur. Panasonic, sensör ve lens stabilizasyon sistemlerinin birlikte çalıştığı SyncIS sisteminin yalnızca 7,5 stop için derecelendirildiğini ve bu noktada lens tabanlı optik stabilizasyon sistemlerinin fiziksel sınırlarına ulaştıklarını söylüyor. Yine de bir faydası var: Gövde ile lensin IS sistemleri arasındaki senkronizasyon, gövde içi sistemin tek başına sağlayamadığı daha uzun odak uzaklıklarında kameranın 7,5 duraklık düzeltmeyi sürdürmesine olanak tanır.

Yüksek çözünürlüklü mod

Geliştirilmiş IBIS ayrıca G9 II’nin 100MP el tipi yüksek çözünürlüklü modunu da etkinleştirir. Bu modun daha yüksek çözünürlüğü, fotoğrafların birleştirilmesinin biraz daha yavaş olduğu anlamına gelse de, Panasonic’in kullandığı daha karmaşık algoritma, konu hareketini azaltma konusunda iyi bir iş çıkarıyor.

İki hareket bulanıklığı işleme modu vardır; mod 1 bunu hiç denemez ve mod 2 bunu yapar.

Yukarıdaki sahne çok hareketli ve bu 100 Megapiksel fotoğrafta G9’un hareketi ne kadar iyi işlediğini görebilirsiniz. Birkaç kişinin fazladan ayakları var, ancak bunun dışında hareket çok iyi idare ediliyor.

Hazır yüksek çözünürlükten bahsetmişken, işte tripod modunun gerçek dünyadan bir örneği.

Konu algılama iyileştirmeleri

Panasonic’in eski odaklamadan derinlikli AF sistemi rekabetin biraz gerisindeydi ancak G9 II bu sorunu çözecek gibi görünüyor. Mesafeye duyarlı aşama algılamanın eklenmesiyle G9 II, bazı yeni nesne algılama ve izleme algoritmalarını da beraberinde getiriyor.

AF menüsünde, biri hayvanlar için (çoğunlukla evcil hayvanlar, ancak aynı zamanda kuşları da takip edebilir), biri arabalar için (motor sporları fotoğrafçılığını hedefleyen) ve diğeri motosikletler için (bisikletler için işe yarayabileceğini söylüyorlar) dahil olmak üzere çok sayıda konu türü vardır. konunun açısına bağlı olarak). G9 II’nin geliştirilmiş insan algılama özelliği gibi, hayvan modunda da ek bir seçenek olarak göz algılama özelliği bulunmaktadır.

Canlı Kompozit

Bir zamanlar Olympus fotoğraf makinelerine özel bir özellik olan Live Composite, 2020’de Panasonic’in aynasız ürün serisine girdi. Bu, aslında parlaklığı değiştirmeyen nesnelerin her çekim sırasında yalnız bırakıldığı bir çoklu pozlama modudur. Tek yapmanız gereken, çekim başlamadan önce istediğiniz pozlama süresini ve gecikmeyi ayarlamak ve ardından deklanşöre basmaktır. Siz düğmeye tekrar basana kadar kamera sessizce fotoğraf çekecektir.

Panasonic Lumix DC-G9 II’nin Emsalleriyle Karşılaştırması

Yeni Panasonic Lumix G9 II, amiral gemisi modeline yakışan yüksek bir fiyatla geliyor (en azından Panasonic’in fotoğraflar için G serisi amiral gemisi olarak). Ne yazık ki, ∼2.000 $’lık yüksek performanslı kamera kategorisinde çok fazla rekabet var. Yeni gelen, selefini önemli ölçüde geride bıraksa da, Micro Four Thirds dünyasındaki fotoğraf rakibi: OM System OM-1 Mark II daha hafiftir, daha iyi pil ömrüne ve daha yüksek çözünürlüklü bir EVF’ye sahiptir. Aynı zamanda biraz daha pahalıdır.Bu, piyasadaki çok sayıda fantastik APS-C kameradan bahsetmiyorum bile ve Fujifilm X-T5 ve Sony a6700’ü en iyi ikisi olarak dahil ettik; her ikisi de Lumix’ten daha ucuz.

Genel olarak G9 II, Micro Four Thirds sisteminde oldukça rekabetçi. Ancak mevcut APS-C seçeneklerine bakıldığında (Sony A6700 ve Fujifilm X-T5 gibi), Panasonic’in G serisi için kayda değer bir ilerleme olsa bile, G9 II masaya muhteşem bir şey getirmiyor gibi görünüyor. . Bununla birlikte, eğer video sizin işinizse, harici bir SSD’ye video çıkışı yapabilmenin tek yolu burada.

Gövde ve Kullanım

Orijinal G9 kompakt olmaktan uzak olsa da halefinden kesinlikle farklı bir tasarım felsefesine sahipti. Görünüşe göre DSLR fotoğrafçılarını hedef alan bu kamera, büyük arkadan aydınlatmalı üst plaka LCD’ye sahip geniş bir kameraydı. Bu kamerada ayrıca yalnızca tek bir pozlama modu kadranı (tutamağın karşı tarafında), ön ve arka ayar kadranları ve deklanşör düğmesini çevreleyen bir güç anahtarı vardı.

Yeni G9 II, kıyaslandığında daha modern bir his veriyor. Temel olarak Lumix DC-S5 II ile aynı tasarıma sahip olduğundan, bu kamera kullanıcıya bir sürü kontrol sunuyor. Hata yapmayın: Bu temiz bir yeniden tasarımdır ve orijinalin büyük bir hayranıysanız, hiçbir şeyin aynı kalmamasından dolayı hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz. Bununla birlikte, kaybettiğiniz her şeye rağmen (üst LCD, ön Fn kolu ve flaş senkronizasyon bağlantı noktası gibi), çok daha fazlasını kazanırsınız (daha ergonomik çift kadran, daha belirgin bir AF seçim anahtarı, sürekli çekim için özel bir kadran ve yükseltilmiş 8 yönlü joystick).

Her ne kadar G9 II daha uzun ve tutuşu biraz daha sığ olsa da, bazı arka kontrollerin biraz bir arada toplanmış olmasına rağmen, tutması oldukça rahat olmayı başarıyor. Genel olarak bakıldığında, ağırlık eski modelle aynı olsa da, bu Micro Four Thirds gövdesi, olduğu gibi oldukça büyük görünüyor.

Bazılarının orijinal G9’da rahatsız edici bulduğu bir şey, aşırı hassas deklanşör düğmesiydi. Panasonic, G9 II’de bu sorunu daha sıkı, tetiklemeden daha az memnun bir tasarımla ele aldı.

Pek gelişmeyen şey, 0,8x’te büyütmede hafif bir düşüşe sahip 3680k noktalı (1280 x 960 piksel) bir panel olan EVF’dir. Kullanımda tamamen kabul edilebilir ve büyütme kesinlikle saf çözünürlük eksikliğini telafi ediyor. Öte yandan arka eklemli LCD, artık 1840 bin noktayla çok daha yüksek bir çözünürlüğe sahip ve doğrudan güneş ışığında bile ayrıntılı, parlak bir çekim deneyimi sağlıyor.

Kuzeni Lumix S5 II gibi, G9 II de 2023’teki amiral gemisi kameralardan bekleyeceğimiz bağlantı noktalarını barındırıyor. Tam boyutlu bir HDMI, hızlı USB-C PD şarjı (10 Gbps aktarım hızları ve kayıt yeteneği ile) elde edersiniz. sabit görüntüleri ve videoları harici bir SSD’ye) ve ayrıca birincisi ekran menteşesinin dışında konumlandırılmış olan mikrofon ve kulaklık soketlerini içerir.

Karşı tarafta, sıralı veya paralel çalışacak şekilde programlanabilen, yedeklilik için dosyaları her ikisine de yedekleyen veya ilk kart dolduktan sonra sonraki kartı dolduran iki UHS-II hızlı SD kart yuvası bulunur. Bahsetmeye değer bir avantaj da, fiziksel olarak S5 II ile hemen hemen aynı olduğundan, yeni DMW-BG1 pil yuvası gibi birinci taraf aksesuarlar ve aşağıdaki gibi üçüncü taraf eklentiler de dahil olmak üzere birçok aksesuarın iki model arasında uyumlu olacağıdır. video donanımı için kafesler.

Pil

G9 II’nin içinde diğer büyük Lumix modellerinde gördüğümüz DMW-BLK22 16Wh pilin aynısı bulunuyor. Ancak G9 II’de, CIPA yöntemine göre LCD veya EVF ile şarjla yalnızca 390 civarında çekim alıyorsunuz. Bu, kendi sınıfındaki ve kesinlikle kendi fiyat aralığındaki diğer kameralardan daha düşük olup, OM System OM-1 Mark II’yi 130 çekimle ve Fujifilm X-T5’i 190 çekimle geride bırakıyor.

Bu, Panasonic’in kamerayı kapatıldığında derin uyku moduna geçirmesine rağmen, kameranın uyanması 2-3 saniye sürüyor. Uyandıktan sonra, kamerayı açmaya yönelik sonraki girişimler daha hızlıdır, ancak çantanızdan alıp çekim yapamayacağınızı bilmenizde fayda var.

Görüntü Kalitesi

G9 II, Raw dosyalarında temel ISO’da makul miktarda ayrıntı yakalıyor, ancak OM Sistemi OM-1 ve Sony a6700 biraz daha fazla ayrıntı yakalıyor. Moiré, Sony a6700 hariç, rakiplerinin çoğuyla iyi kontrol ediliyor ve rekabet edebiliyor. ISO’ların ortalarında G9 II emsallerine çok benziyor ancak ISO 6400’den itibaren giderek daha geride kalıyor.

JPEG’lere bakıldığında G9 II’nin bu karşılaştırmada diğer kameralara göre biraz daha fazla gürültü azaltma kullandığı görülüyor ki bunu bu fırçalarda da görebilirsiniz. JPEG’lerdeki renkler aşırı doygunluk olmadan canlıdır. Panasonic’in kumlanma azaltma sistemi sayesinde ISO 1600’de çok az kumlanma oluyor. ISO 6400’de G9 II, benzerleriyle aşağı yukarı aynıdır.

Tripod tabanlı piksel kaydırma modunu kullanabileceğiniz durumlarda G9 II, emsallerinin çok ötesinde çözünürlükte yakalama sunabiliyor. Bu her zaman böyle olmayabilir, ancak en yüksek çözünürlüğü yakalamak için tripodunuzun ve nesnenizin ne kadar sabit olması gerektiğine dair bir fikir verir.

Gerçek dünyadaki fotoğraf kalitesi, G9 II’nin emsallerinin çoğundan daha küçük bir sensör kullandığını unutturuyor. İster 19. yüzyıldan kalma binalardaki gravürler, ister kısa kulaklı bir baykuşun tüyleri olsun, JPEG’lerinde pek çok ayrıntı göreceksiniz. Her zamanki gibi Raw çekimi yapmak ve Adobe Camera Raw veya DxO PureRAW aracılığıyla çalıştırmak size keskinleştirmede ince ayar yapma olanağı verecektir. Ayrıca daha güçlü keskinleştirme sağlayan özel bir Fotoğraf Stili de oluşturabilirsiniz.

G9 II’nin sensörü, yukarıda birkaç fotoğrafta gösterildiği gibi gürültüyü minimum düzeyde artırarak gölgeleri güçlendirmenize olanak tanır.

Testlerimiz bunu doğruluyor ve GH6 ile karşılaştırıldığında iyileşmeyi vurguluyor. Ancak Panasonic, ISO 100’de çift paralel kazanımı uygulayabildi; daha video odaklı kardeşinden (hatta) çok daha temiz gölgelerle çalışıyor. Bu, hem Raw dosyalarının hem de kameranın bir bütün olarak daha esnek olduğu anlamına gelir.

Otomatik Odaklama

Otomatik odaklamayı çalıştırmak ve ayarlamak, 7 yaşındaki DC-G9’dan (veya o zamandan beri piyasaya sürülen herhangi bir Panasonic kameradan) çok farklı değil. Bir anahtar, tek, sürekli ve manuel odaklama arasında hızlı bir şekilde geçiş yapmanızı sağlar. Anahtarın ortasındaki düğmeye basıldığında aşağıdaki seçenekleri sunan AF alanı menüsü açılır:

• Takip
• Tam alan
• Bölge (Yatay/Dikey)
• Alan
• 1-alan+
• 1 alan
• Nokta tespiti

Nokta tespiti haricinde (makro fotoğrafçılık için çok uygundur), tüm AF seçenekleri konu algılamayı açmanıza veya kapatmanıza olanak tanır.

Odak noktasının ayarlanması birkaç yolla yapılabilir. Joystick’i kullanabilir, ekrana dokunabilir veya “Dokunmatik Yüzey AF”yi kullanabilirsiniz. İkincisi vizörden çekim yaparken kullanılabilir; Odak noktasını ayarlamak için parmağınızı LCD üzerinde hareket ettirerek odak noktasını ayarlayın. AF noktası hareketi için ekranın hangi alanının kullanılacağına ilişkin çeşitli seçenekler vardır. Algılanan konular arasında geçiş yapmak için ekrana dokunabilir veya joystick’i kullanabilirsiniz.

Panasonic, nesne tespiti için dört seçenek sunuyor: insanlar, hayvanlar, arabalar ve motosikletler. İlk iki seçenekte, kameranın neye kilitlenmesini istediğinizi seçebilirsiniz: insanlar için göz/yüz/vücut ve hayvanlar için göz/vücut.

G9 II’nin hayvan modu insanları, kuşları, köpek dişlerini (evcil ve yabani) ve kedigilleri (büyük ve küçük) algılayabilir. Hepsini test ettik ve kamera onları sorunsuz bir şekilde tespit etti. Skagit Flats koruma alanındaki baykuşları ve yabani hayvanları uçup giderken bile tam alan modunda takip etmek etkileyiciydi.

AF davranışını özelleştirme

Sürekli otomatik odaklama için dört set özelleştirilebilir parametre vardır. Burada AF duyarlılığını, AF Alanı değiştirme duyarlılığını ve hareketli konu tahminini ayarlayabilirsiniz. Set 1 genel kullanım içindir, diğer üçü ise daha spesifik durumlar içindir. En uygun seçeneği seçmenin en etkili yöntem olduğunu gördük.

Sürekli otomatik odaklama ve mesafeyi değerlendirme yeteneği testimiz için “konu tek yönde sabit bir hızla hareket ettiğinde” olarak tanımlanan Set 2’yi kullandık. Yüz algılama devre dışı bırakıldı.

G9 II’nin AF sistemi bu örnekte iyi bir iş çıkardı. Kilitlenmek için birkaç çekim gerekti ve ardından koşunun geri kalanı boyunca bisikletçiyi odakta tutarak nesnenin mesafesini doğru bir şekilde tahmin etti ve merceği buna göre kullandı.

Daha sonra kameranın, sahnede hareket eden ve kameraya daha az tahmin edilebilir bir hızla yaklaşan bir nesneyi takip etme yeteneğini test ettik. Burada 4’e geçtik (“nesnenin hızının önemli ölçüde değiştiği durumlar için”). Daha sonra testi hem yüz algılamalı hem de yüz algılamasız olarak gerçekleştirdik.

Bu testte kameralarda sıklıkla gördüğümüz gibi, G9 II, yaklaşma hızının aniden değiştiği dönüşler sırasında bisikletçiyi odakta tutmakta zorlandı. Bu, hem yüz algılamanın etkin olduğu hem de olmadığı durumdu.

Yüz algılamayı kullandığımızda, odak kaybolmaya başladığında, kamera arka plandaki itfaiyeci heykelleri tarafından kısa süreliğine kandırıldı. Neyse ki G9 II bunu hızlı bir şekilde anladı ve tekrar doğru nesneye kilitlendi. G9 II, sürekli AF ile 60 fps’de çekim yapabilir (75 fps yalnızca tek AF için) ve daha düşük hızlarda olduğu gibi hemen hemen aynı performansı gösterebilir; kısa bilgiyle birlikte heykellerin dikkati dağıtması. Bu testler elbette tüm koşulları temsil etmiyor ancak G9 II’nin AF’sinin beklenen nesne hareketine uyacak şekilde ayarlandığında bile emsallerinin en iyileri kadar güvenilir olmadığını gösteriyor.

Video

Panasonic’in öncelikli olarak fotoğraf makinesi olarak tanımladığı kameraya göre G9 II, şaşırtıcı derecede eksiksiz bir dizi video özelliğine sahip. Panasonic, çoğu zaman olduğu gibi, bir donanım yazılımı güncellemesiyle duyurulduğu G9 II’ye daha fazla video özelliği ekledi.

G9 II, HEVC’yi kullanarak Four Thirds sensörünün tamamını kullanarak “açık kapı” 5,8K video yakalayabilir. Bu, saniyede 30 veya 24 kare hızında 5760 x 4320 piksel 10 bit 4:2:0 çekim sağlar ve postta kırpma veya aynı çekimden dikey ve yatay kırpmalar alma esnekliği sağlar. 5,7K’da en boy oranı 4:3’ten 17:9’a çıkar ve maksimum kare hızı 60p’ye çıkar. Daha düşük çözünürlüklerde 4:2:2 çekim yapabilirsiniz ve yüksek hızlı 120p yakalama da mümkün olur.

Apple ProRes kullanıyorsanız 30p’ye kadar 4:2:2, 17:9 video veya 60p’de 16:9 Cinema 4K elde edersiniz. Eğer aradığınız Raw video çıkışıysa, G9 II bunu HDMI üzerinden belirli Atomos ve Blackmagic harici kayıt cihazlarına gönderebilir.

Düzenleme işlemi sırasında renk tonlaması yapmak istiyorsanız G9 II, V-Log yakalamayı veya orta derecede düz Cinelike D2 fotoğraf stillerini destekler. Ayrıca HDR TV’lerde doğrudan kullanım için modlarının çoğunda HLG yakalamayı da destekler.

En yüksek kalite ayarlarının bit hızları o kadar yüksek ki (bazı ProRes 422 modlarında 2 Gbps’ye yaklaşıyor), bir SD kart buna yetişemiyor, bu nedenle USB-C aracılığıyla bağlanan bir SSD kullanmanız gerekecek.

Bu listede gezinmek çok zor ama Kayıt Kalitesi (Listem) özelliğini kullanabilirsiniz. İstediğiniz çözünürlüğü, kare hızını ve ısırılma hızlarını bulduğunuzda, bunu Listem’e getirmek için Q düğmesine basmanız yeterlidir. Daha sonra, önceden seçtiğiniz modlardan yalnızca birini kullandığınızdan emin olmak için, oluşturduğunuz listeye erişmek için bir düğme atayabilirsiniz.

Q düğmesinden bahsetmişken, hem fotoğraf hem de video için ayrı Q Menüleri var. Varsayılan olarak bazı ayarlar fotoğraf ve video arasında paylaşılır. Bunlar arasında pozlama, beyaz dengesi, Fotoğraf Stili ve ölçüm ve AF modları bulunur. Bağlantıyı CreativeVideo Kombine Seti aracılığıyla kesebilirsiniz. Hangi parametrelerin aktarılıp aktarılmayacağını kontrol etmek için menünün dişli > görüntü kalitesi 2 bölümünde bulunan seçenek.

Görüntü Sabitleme

Kameranın sensör kaydırmalı IS sisteminin üzerinde çalışan iki adet “gelişmiş IS” elektronik görüntü sabitleme modu vardır. Bu, çerçevenin küçük ila orta dereceli bir kısmını alır ve kamera hareketini telafi etmek için çevredeki alanı kullanır. “Standart” geliştirilmiş IS, 1,1 kat küçük bir kırpma eklerken, “Yüksek”, sarsıntıyı güçlü bir şekilde azaltmanın karşılığında daha önemli bir kırpma ekler.

Ayrıca “GP’yi Artırır” işlevi de dikkate alınmaya değerdir. Bu, kameraya, hangi hareketlerinizin kasıtlı olduğunu tahmin etmeye çalışmak yerine, çekiminizi tamamen hareketsiz tutmaya çalıştığınızı ve daha sonra yapacağınız herhangi bir harekete karşı savaşacağınızı söyler. Neredeyse tripod benzeri bir stabiliteyi korumada oldukça etkili olduğunu gördük.

Diğer bazı kullanışlı yakalama araçları arasında dalga formları ve vektörskoplar, deklanşör açısı, V-Log/HLG görüntüleme yardımı, anamorfik sıkma giderme, otomatik raf odaklama için önceden ayarlanmış mesafeler ve çok sayıda ses kontrolü bulunur.

4K’da (UHD), G9 II, videoyu çerçevenin 6K alanından örnekleyen Sony a6700 ile neredeyse aynı görünüyor. a6700 biraz daha keskindir, ancak gerçek dünyada bunu fark etmeniz pek mümkün değildir. Aynı durum hem DCI 4K hem de 4K/120p ayarlarında geçerlidir. Sonuçlar, yüksek çözünürlüklü 5,7K ayarı ile Panasonic’in GH6 ayarına bakıldığında, keskinlik açısından en küçük farkla benzerdir.

Sonuç

Panasonic Lumix G9 II, Panasonic’in selefine dayanarak piyasaya sürmesini beklediğimiz bir kamera değil. Orijinal G9, bazı video özelliklerinin iyi bir önlem olarak dahil edildiği, çok iyi bir fotoğraf odaklı kameraydı. G9 II bu özellikleri temel alıyor, bunları tam çerçeve S5’in gövdesine yerleştiriyor ve onu GH6’ya oldukça yaklaştıran video araçları ekliyor.

G9, özellikle Micro Four Thirds için zaten oldukça büyük bir kameraydı ve aynı durum onun halefi için de geçerli. Beklenebileceği gibi gövde hava şartlarına karşı korumalı ancak Panasonic bir IP derecesi vermiyor. G9 II’miz çamurlu bir fotoğrafçıyla yakın bir karşılaşma yaşadı ve bir miktar temizliğin ardından yoluna devam etti.

G9 II’yi yeni aldıysanız, çok sayıda kadran ve düğmenin etkileyici olduğunu görebilirsiniz. Menü sistemi seçeneklerle aşırı yüklü olduğundan favorilerinizi “Menüm”e koymak akıllıca bir fikirdir.

Dikkat edilmesi gereken bir diğer husus da G9 II’nin pil ömrünün emsallerine göre daha düşük olmasıdır. Fotoğraflarınızı coğrafi etiketlemek veya otomatik olarak aktarmak için Bluetooth’u kullanırsanız, Bluetooth daha da hızlı tükenecektir. Tüm gün boyunca çekim yapmayı planlıyorsanız yanınızda yedek bir pil veya güç kaynağı (USB PD desteğiyle) taşımak akıllıca bir fikirdir.

G9 II’nin otomatik odaklaması genel olarak oldukça iyi ve bu konuda G9’dan veya Odaklanma Derinliği sistemini kullanan herhangi bir Panasonic kameradan önemli bir adım önde. Kuş fotoğraflarını çekmeye çalıştığımda, onları ne kadar güvenilir bir şekilde tespit ettiğine, benden uzaklaşırken bile onlara kilitlenip onları takip ettiğine şaşırdım. Bu durumda ve test ettiğimiz bazı durumlarda, AF sistemi nesnesini kaybedebilir ancak genellikle onu geri aldı.

G9 II’nin 25 Megapiksel sensörü, Four Thirds ile APS-C arasındaki boşluğu daha da kapattı. Gürültü seviyeleri Sony a6700 ve Fujifilm X-T5 gibi modellere göre biraz daha yüksek ve OM-1’in biraz gerisinde kalıyor. Gürültüde gözle görülür bir artış olmadan eski G9’da gölgeleri zorlamak zor olsa da, G9 II’de bu sorundan kurtulabilirsiniz.

G9 II piyasaya sürüldüğünde Panasonic bunu “video için başlangıç ​​noktası” olarak nitelendirdi. Gerçek şu ki G9 II, Panasonic’in “resmi” Micro Four Thirds video kamerası GH6’ya çok yakın. G9 II, GH6’nın fan destekli tasarımının sağladığı daha uzun kayıt süreleri ve 5,7K/60p çekim dışında GH6’nın yapabildiği hemen hemen her şeyi yapabilir.

Beni gerçekten etkileyen video özelliklerinden biri de sabit çekim için tasarlanan Boost IS oldu. Bunu inanılmaz derecede iyi yapıyor, hatta ellerimdeki hafif titremeyi bile ortadan kaldırıyor. Daha aksiyon odaklı çekimler için, yoğunluğa bağlı olarak küçük ila orta dereceli kırpmayla daha geleneksel elektronik sabitleme modları iyi performans gösterdi.

Sonuç olarak, yıllardır orijinal G9 ile çekim yapan biri olarak Panasonic’in G9 II modeli, sensörden nesne tanımaya ve seri çekim hızlarına kadar pek çok açıdan önemli bir yükseltmedir. Ayrıca nispeten küçük bir çantada çeşitli odak uzaklıklarına sahip bir kamera ve lensleri taşıyabilmek güzel bir şey. Mükemmel değil: Pil ömrü çok iyi değil, menüler bunaltıcı olabilir ve bazen başlatılması sinir bozucu derecede yavaş olabilir. Bu ve mükemmel olmaktan ziyade sadece iyi olan AF takibi, Altın ödülümüzü kazanmasını engelleyen tek şeydir. Genel olarak G9 II, güçlü görüntü kalitesi ve bazı kullanışlı hesaplama modlarıyla güvenilir bir fotoğraf makinesi olduğunu kanıtladı ve sizi bir kameraman olma yolunda iyi bir şekilde ilerletebilir.

Puanlama

Benzerleriyle karşılaştırıldığında

OM System OM-1 Mark II, kavramsal olarak G9 II’ye çok benzeyen mükemmel bir kameradır. Her iki kameranın da hava koşullarına dayanıklı gövdeleri olsa da OM-1 II, IP53 standardına göre derecelendirilmiştir ve onu yağmurda kullanmaktan çekinmeyiz. OM-1 II’nin daha büyük ve daha yüksek çözünürlüklü EVF’si güzel ve pil ömrü önemli ölçüde daha iyi. G9 II’nin ciddi kameramanlara destek araçları, çözünürlük, kare hızları ve codec’ler açısından sunabileceği daha çok şey var. OM-1 daha fazla nesneyi tanıyabilmesine rağmen, G9 II’nin AF izleme performansının hafif bir üstünlüğe sahip olduğunu düşünüyoruz. Fiyatı da Olympus’un fiyatının 500 $ altında, yani lenslere harcanabilecek para.

Sony a6700‘ün telemetre tarzı tasarımı G9 II’ye 180° uzaklıktadır. Daha az, daha sıkışık kontroller ve ezici bir EVF ile daha küçüktür. G9 II’den farklı olarak tek bir hafıza kartı yuvası vardır ve AF joystick’i yoktur. Panasonic’in hareketsiz ve video özelliklerinin çoğuna sahip olmasına rağmen kırpılmamış 4K/120p veya açık kapı görüntülerini yakalayacak düzeyde değil. Bununla birlikte, a6700’ün otomatik odaklama izleme performansı muhtemelen piyasadaki en iyisidir. Sony ayrıca pil ömrü konusunda da sihirli bir dokunuşa sahip; bu da G9 II’nin iki katı.

G9 II gibi Fujifilm X-T5 de fotoğraf odaklı görünüyor ancak yüksek çözünürlüklü video özelliklerine sahip. Gerçek şu ki, Fujifilm’i geride tutan panjur ve kayda değer kırpma söz konusu olduğunda, durum çok farklı. X-T5’in kontrol mantığı, bazılarının seveceği G9 II’den çok daha geleneksel ve iki eksenli LCD ile benzer bir hikaye. X-T5’in ayrıca yüksek çözünürlüklü modu var ancak daha fazla çekim gerektiriyor, hareket düzeltmesi yok ve kamera dışında birleştirilmesi gerekiyor. AF sistemleri benzerdir; iyi konu tanıma bazen mesafeyi doğru tahmin edememek nedeniyle geri kalır ve bu da çekimlerin önemli ölçüde kaçırılmasına neden olur.