Fotoğrafçı Mike Schreiber , rezil Woodstock ’99 festivaline katıldı ve burada kargaşayı ve önünde gelişen tartışmayı yakaladı.
Bin yılın sonu etkinliği , festivalin suç, yangın ve yıkıma dönüşmesini detaylandıran yakın tarihli bir Netflix belgeseli Trainwreck: Woodstock ’99‘a konu oldu.
Yakın zamanda bir kitap yayınlayan Schreiber ile 1999 yılının Temmuz ayının sonlarında New York’taki eski bir Hava Üssü’nde gerçekleşen festivali fotoğraflamanın nasıl bir şey olduğunu anlattı.
Schreiber, “O hafta sonu hava inanılmaz derecede sıcaktı, bu yüzden fiziksel olarak rahatsız olduğunu hatırlıyorum” diye açıklıyor.
“Gerçekten kirliydi, her yer çamurdu. Süper terli. Kameralar da çamura bulandı. Ve tam erişim kartım vardı. İstediğim zaman kuliste su ve atıştırmalık alabiliyordum. Sıradan bir konsere gidenler için bunun nasıl bir şey olduğunu hayal bile edemiyorum.”
Yoğun sıcaklık, kalabalığın gündüz oldukça sakinleştiği anlamına geliyordu, ancak gece farklı bir konuydu.
“Gün boyunca oldukça soğuktu. Jewel, Alanis Morrisette ve Willie Nelson gibi oyuncular gün boyunca sahne aldı, ancak güneş battıktan sonra tamamen farklı bir hikayeydi” diyor Schreiber.
“Dudes (kalabalığın büyük çoğunluğu erkek gibi görünüyordu), bütün gün güneşte içki içip uyuşturucu kullanıyordu, sonra Rage, Chilli Peppers, Korn ve Limp Bizkit gibi gruplar çıktı ve pandemonium oldu.”
Belki de o hafta sonu yapılan performansların hiçbiri Limp Bizkit’in seti kadar gürültülü değildi. Festivalin organizatörü John Scher, grubun Cumartesi akşamı setinde kalabalığı kışkırtmaktan solist Fred Durst’u sorumlu tuttu.
Korn’un bir önceki gece sahne aldığı sanatçı arkadaşı Jonathan Davis bile Durst ve Bizkit’in “her şeyi herkes için becerdiğini” söyledi. Her şeyi o kışkırttı – tam orada onu izliyordum.
“Dediğim gibi, gün boyunca oldukça soğuktu ama sonra geceleri tamamen kontrolden çıktı. Özellikle son gecede. Açıkça yangınlar o zaman başladı,” diye ekliyor Schreiber.
Objektif, fotoğrafçıların güvenliğine katlanmak için güvenliğin devreye girmesi gereken durumlar olduğunu söylüyor.
“Güvenliğin, çok tehlikeli olduğu için fotoğrafçıları çukurdan çıkardığını birkaç kez hatırlıyorum. Cesetler durmadan bariyerlerin üzerinden uçuyordu. Kalabalıktan kurtulmanın tek yolu buydu.”
Vahşi yosun çukurları ve şişe atma kötü davranış olarak sayılabilir, ancak canlı bir konser sırasında kalabalığın içinde en az iki kadının tecavüze uğradığı birden fazla cinsel saldırının raporları çok daha kötüydü.
O zamanlar MTV sunucusu olan Carson Daly, Woodstock ’99’u “en kötü ihtimalle erkek toksisitesi” olarak nitelendirdi ve aynı zamanda, o sırada MTV’nin değişen tonu için öfkeli müzik hayranlarının kendisine kızmasından sonra hafta sonu öleceğini düşündüğünü söyledi. .
“Herkes neler olduğunu biliyordu. Kapsamını bilmiyordum ama kesinlikle kötü şeylerin olduğunu biliyordum” diye ekliyor Schreiber.
Kamera Donanımı
Fotoğraf makinelerinde çamur ve pislikle mücadele etmesine rağmen, Schreiber hafta sonu boyunca “minimal ekipman” kullandığını ve yanına iki Canon EOS fotoğraf makinesi ve bir Pentax K1000 film gövdesi getirdiğini söylüyor. Onun kamera seçimi, o zamanki kamera endüstrisini analogdan dijitale geçerken yansıtıyor.
“Muhtemelen Canon’lar için iki lensim vardı. Bir uzun zoom ve bir geniş.”
Karanlık Bir Miras
Woodstock ’99, 30 yıl önce 1969’da hippi hareketinin zirvesinde gerçekleşen ikonik Woodstock festivalinin bir kutlaması olacaktı .
Kötü planlama (askeri bir üs bir festival için şüpheli bir yer), ya kavurucu sıcak havanın kötü şansı ya da bazıları öfkeli ve hiçbir şeye saygı duymayan katılımcıların kültürü, en azından kadınlar, Woodstock ’99 tam bir felaketti ve o zamandan beri başka bir Woodstock olmadı.
Shcreiber’in Woodstock ’99 kitabı şu anda mevcut ve buradan satın alınabilir. Çalışmalarının daha fazlasını kendi web sitesinde , Instagram‘da ve Twitter‘da bulabilirsiniz.
Resim kredisi: Bütün fotoğraflar Mike Schreiber‘e aittir.