Hint doğumlu etnik ve kültürel İngiliz kadın Julia Margaret Cameron (1815-1879), kızından ve kayınvalidesinden 48. doğum günü hediyesi olarak bir kamera aldıktan sonra portre fotoğrafı üzerinde deney yapmaya başladı.
Çağın seçkinleriyle bağlantılı olan Julia Margaret Cameron, Wight Adası’ndaki ailenin malikanesinde (Seylan kauçuk ve kahve tarlalarından birinin ardından Dimbola Lodge olarak adlandırılan) yaşadığı kolonilere ev sahipliği yaptı, evi uzun zamandır dostu Alfred Lord Tennyson, ülkenin ilahisi olan Şair Laureate – birçok ünlü yüz Cameron’ın konusu oldu.
Deneklerinden biri olan Sir John Herschel, 28 Şubat 1839 tarihli mucit Henry Fox Talbot’a bir mektupta “fotogen” teriminin şiirsel eksikliklerle enfekte olduğunu belirten “fotoğraf” kelimesini icat etti:
“Kendisi de hiçbir esnekliğe sahip değil ve Litho ve Kalkografiye benzemiyor.” Herschel “fotoğrafçılık” önerdi. Talbot kabul etti. 12 Mart’ta, söz konusu sözcük, ilk kez Talbot’un Fotoğraf Sanatı veya Kimyasal Işık Işınlarının Kraliyet Topluluğuna Resimli Temsil Amaçlarına Uygulanması Hakkında Notunu sunduğu ilk kez duyuldu.
MacMillan’s Magazine‘de 1866 tarihli bir derleme, “edebi ve sanatsal toplumdaki pozisyonunun ona dünyadaki en güzel ve entelektüel kafaları seçtiğini” belirtti. Entelijansiya hakkında bilgi sahibi değilse, personele oturmasını emretti. İşlem saatler sürdü. Tennyson Cameron’ın konularını “kurban” olarak kullandı.
1926’da Virginia Woolf – Cameron yazarın annesiyle ilk kuzeniydi – ölümünden sonra Julia Margaret Cameron’un Hogarth Press markası altında görsellerini yayınladı. (Woolf, Ünlü Erkeklerin ve Çekici Kadınların Viktorya Fotoğraflarını yazdı).
Günümüzde Julia Margaret Cameron’un işi rutin olarak yeni teknikler ve ürünler (ve onu finanse etmek için büyük miktarlarda para) içeren “öncü” olarak nitelendiriliyor. Çok avangard. Görüntüler içsel ve ruh haliyle aşılanmış. Kusurlar ve lekeler portrelerin duygusallığa kaymasını önler, bu da telaşlı çalışmaları ve geçmişte kaldığı mükemmellik Cameron için hayranlık uyandıran damlayan pre-Raphaelites’in mahkumudur. Bu yoğun gözlem portreleri modern ve anlayışlı görünüyor. Sonuçta teknoloji, bilgi ve hassasiyet üzerinde endüstriyel bir tasfiye değildi. Bu da insanların işleri farklı yapmasına izin veriyordu.
Odaklanırken ve gözüme çok güzel gelen bir şeye, lensi diğer tüm fotoğrafçıların ısrar ettiği daha net bir odağa sabitlemek yerine orada durdum.
Julie Margaret Cameron
1866’da MacMillan’s Magazine’de yazan eleştirmen Coventry Patmore, Cameron’un “hatalarını gören zekası olan ilk kişi onun başarıları olduğunu ve bu nedenle portrelerini sistematik olarak odak dışı bırakmanın” olduğunu açıkladı. Fotoğraflarına, diğer fotoğrafçıların çizgiler, girdaplar ve hatta parmak izleri gibi teknik kusurlar olarak reddettikleri kusurları da dahil etti. O zamanlar ‘slovenly’ tekniğinin kanıtı olarak eleştirilse de, sanatçının Cameron’ın baskılarındaki elinin bu izleri artık modernlikleri için takdir edilebilir.
V&A
Julia Margaret Cameron’un Victoria Dönemi Portre Fotoğrafları
