Aybars Tamer

Yakın zamanda Ka Salon’da sergilenen İsmail Yılmaz’ın “Eve Dönüş” çalışması Oğuz Karakütük danışmanlığında gerçekleşen “Düğüm” sergisinde yer aldı. Bu sergide Aybars Tamer’in, Buğra Tombak’ın çalışmaları da vardı. Sherman, “Kendi bağımsız varlığına ulaşabilmesi için fotoğrafın kendini aşabilmesi, gösterilen imgenin de gösterildiği mecranın ötesine uzanabilmesi gerekir. Ben insanlara kendimi değil, onların kendileriyle ilgili bir şeyi göstermeyi çalışıyorum,” der. Bu noktadan çıkışla İsmail Yılmaz’ın Eve Dönüş’ü, kendine ait bir şeyin eylemine dönüşerek izleyiciye gösterme biçimidir. Aynı zamanda bir doğum anıdır. Bu ifade biçimine baktığımızda, doğanın en yalın hâlinde var olan çıplaklığın bütünleştirici gücünü gösterir. Kısaca ait hissettiği kimliğinin ya da arayışının parmak izidir Eve Dönüş. İsmail Yılmaz, kimliğini keşfetmeyi ve ortaya çıkarmayı amaçladığı bu yolculuğunu belgelemiştir. Varlığıyla anlamlandırarak bir çıkış noktası sunmuştur dönüşün. Dönüş aynı zamanda bir dönüşümün hâlidir de. Bu yüzden bu dönüşüm, İsmail Yılmaz’ın diğer çalışmalarında da farklı biçimlerde ortaya çıkacaktır. Fotoğraflarla karşı karşıya gelindiğinde hissedilen ilk şey ortak bir dilin doğuşudur. İzleyici ile ortak bir oluşturmayı başarması, var ettiği gerçekliği derinleştirerek yakınlaştırır. Böylelikle hem kendisinin hem izleyicinin hem de dünyanın mahremine dokunabilen güçlü bir çalışma olarak hafızaya dönüşmüş Eve Dönüş. İsmail Yılmaz’ın şu sözlerine kulak vermek gerek. “Kaosun tam ortasında ruhuma dokunamıyorken, parçası olduğum yerde, doğada, her şey benim aksime, yerini bulmuş ve kendi halindeydi. Doğanın sonsuz döngüsü içinde dağlardan nehirlere, ormanlardan mağaralara geçtim. Dağlardan aşağı inen renkler, ormanlardan gelen kokular ve nehirlerin taşıdığı sesler ile dehlizimin karanlığından uzaklaştım. Yapbozun eksik kalan parçasını tamamladım günlerce, aylarca. Kendi kendine bakan bir göz oldum, öz oldum. Yaprak oldum, ağaç oldum, taş oldum.” Benliğini oluşturan izin anahtarını, fotoğrafik dil kullanarak varoluşsal bir yaklaşım öznesi sunar İsmail Yılmaz. Ve her bir fotoğrafa kıyasıya baktığımızda, dünyanın iç karartıcı karmaşıklığına bir sadelik, bir dinginlik, bir serinlik getirdiğini fark ederiz. Kendini bilmenin ve anlamlandırmanın en güzel arayışını gösterir Eve Dönüş.

Eve Dönüş: Bir Var Olma Biçimi