nasıl kurulur

Yeni kamera aldınız ve nasıl kurulacağından emin değilseniz veya kurma konusunda yardım lazım ise işte bu yazımız tam bu iş için... Yeni bir dijital kamera edinmek, fotoğrafçılar ve kameramanlar için heyecan verici bir zamandır. Önümüzde yeni maceraların ve ziyaret edilecek yerlerin kapılarının yanı sıra olanaklar ve öğrenme dünyası var. Ancak konu yeni başlayanlar için yeni bir kamera kullanmak olduğunda her zaman sorunsuz bir seyir olmuyor. Sayısız kadranı, düğmeyi ve anahtarı nasıl çalıştıracağınızı bulmak şöyle dursun, kafanızı kurcalayacak çok sayıda karmaşık sayı, harf ve kısaltma var. Ancak bu kontrol listesinde yer alan basit adımları izleyerek kısa sürede hazır ve çalışır hale gelebilirsiniz. Kameranın nasıl açılacağı, saat/tarih/yer ayarlarının girileceği, tripoda nasıl takılacağı ve hem fotoğraf hem de video çekimi için çekim modları ve pozlama ayarlarına bir göz atacağız. Hemen içeri atlayalım ve bu yeni kamerayı çalıştıralım. Pili şarj et Kameralarda, bağlantı noktasını ortaya çıkarmak için kilitlenen ve açılan kapakların altında bulunan pil ve kart yuvası bağlantı noktaları bulunur. Kameranızda nerede olduğundan emin değil misiniz? Bu kılavuza bakın. Çoğu yeni kamera, kısmen şarj edilmiş bir pille gelir, bu nedenle kutudan çıkar çıkmaz çalışır, ancak pili kullanmadan önce tamamen şarj etmek en iyisidir. Bunun nedeni, dijital kameralar için şarj edilebilir pillerin lityum iyon (Li-ion) pillerle gelmesidir. Sınırlı bir yaşam döngüsüne sahiptirler ve bu nedenle, yeterince şarj tutmayı başaramayana kadar yeniden şarj edilebilecekleri sayısı ile sınırlıdırlar. Pili boşaltmak yerine doldurmak, pilin durumunu zaman içinde korumaya yardımcı olur, bu da daha uzun ömür ile sonuçlanabilir. Pili tam olarak şarj etmek, kamerayla oynamak için daha fazla zaman sağlayacaktır. Hafıza Kartını Biçimlendir Yeni Kameranız Nasıl Kurulur: Adım Adım Kontrol Listesi Hafıza kartları, kamerayla çekilen fotoğrafları ve videoları saklar. Fotoğraf veya video çekmeden önce kaydedilmeleri için bunu koyduğunuzdan emin olun. Yepyeni bir hafıza kartı olsa bile, kullanmadan önce kartı kameranın içinde biçimlendirmek iyi bir fikirdir. Bu şekilde kart boş olacak ve optimum depolama için kamera tarafından herhangi bir tescilli alt klasör oluşturulabilecek. Kart daha önce kullanılmışsa, formatlamadan önce tüm verilerin yedeklendiğinden emin olun, çünkü bu karttaki tüm bilgileri silecektir. Saati, Tarihi ve Konumu Ayarlayın Yeni Kameranız Nasıl Kurulur: Adım Adım Kontrol Listesi Şimdi saati, tarihi ve yeri ayarlayın. Yeni kameralar genellikle ilk başlatma sırasında bunu görüntüler, ancak kullanılmış kameralar göstermeyebilir, bu yüzden bunun kamera menüsünde nerede olduğunu kontrol etmek ve güncellemek için zaman ayırın. Bu, fotoğraflar ve videolardaki EXIF verilerini doğru tutar ve gelecekte medya aramayı kolaylaştırır. Bir saat dilimi kaba bir konum sağlar, ancak bazı dijital kameralarda medyaya coğrafi etiket koyan GPS bulunur, gerekirse bunu etkinleştirdiğinizden emin olun. Lens Takın Yeni Kameranız Nasıl Kurulur: Adım Adım Kontrol Listesi Lenslerin ve kamera gövdelerinin her birinde, lens takmak için uygun hizalamayı gösteren bir işaret bulunur. Bu işaretçileri hizalayın ve lensi kameraya oturtmak için uygun yönde çevirin. İşaretleyiciler, kameraların marka ve modeline bağlı olarak farklı renklerde ve farklı yerlerde olabilir - örneğin Nikon'un işaretleyicileri beyazken, Canon'unkiler kırmızıdır. Lensler ayrıca markaya bağlı olarak farklı yönlerde monte etmek için bükülür ve takılması her zaman kolay olmalıdır. Objektifi takmak için orta ila güçlü herhangi bir kuvvet uygulanması gerekiyorsa, bunun nedeni ya yanlış yönde bükülmüş olması (muhtemelen), hatalı bir lens yuvasına sahip olması (olası değil) veya hatalı bir kamera gövdesi montajına sahip olmasıdır (olası değil). Lens Ayarlarını Kontrol Edin Lenslerde yalnızca birkaç yerleşik kontrol bulunur, ancak çekimden önce neye ayarlandıklarını kontrol etmek önemlidir. Bir odak halkası, fotoğrafçıların odağı çevirerek manuel olarak ayarlamasına olanak tanır ve genellikle lens namlusu üzerinde bir mesafe işaretçisi bulunur (her zaman olmasa da). Yakınlaştırma lenslerinde ayrıca odak uzunluğunu ayarlamak için dönen bir yakınlaştırma halkası bulunur. Ayrıca bazen otomatik odaklama ile manuel odaklama arasında geçiş yapmak, görüntü sabitlemeyi devreye sokmak veya devre dışı bırakmak ve farklı sabitleme türleri arasında seçim yapmak için lenslerin yanında anahtarlar veya düğmeler de bulunur. Fotoğraf makineniz otomatik netleme noktaları tarafından hedeflenen konulara otomatik netleme yapmıyorsa, lensinizin netleme anahtarının MF (manuel netleme) yerine AF (otomatik netleme) olarak ayarlandığından emin olun. Sabitleme söz konusu olduğunda, elde çekim yaparken bunu açık tutmak, ancak kamerayı bir tripoda monte ederken kapatmak yararlıdır. Bunun nedeni, sabitleme sisteminin bir tripod üzerindeyken küçük titreşimlere neden olabilmesi ve daha uzun pozlamalar sırasında kamera sarsıntısı bulanıklığına neden olabilmesidir. Yine de bazı lensler, bir tripod üzerinde olduklarını anlayacak ve otomatik olarak IS'yi kapatacak kadar karmaşıktır, bu nedenle çalıştırmadan önce kılavuzu kontrol edin. Tripod'a Bağlama Bazıları için bariz gibi görünse de, kamerayı bir tripoda takmak yanlış gidebilir. Öyleyse, nasıl yapılacağına hızlıca bir göz atalım. Öncelikle, kameranızın alt tarafında dişli bir konektör olmalıdır (vizörden bakarken, normal çekim yaparken kameranın tabanında bulunur). Bunu bulduktan sonra, tripod ayak plakasını tripod kafasından ayırın ve vidayı kullanarak kameraya sabitleyin. Bazı ayak plakalarında, vidayı konektöre çevirmeyi kolaylaştıran yerleşik bir kanat bulunur, ancak diğerlerinde yuvalar bulunur. Bu yuvaya bir kuruş veya tornavida koyun ve sıkılana kadar çevirin. Ardından, talimatlara göre ayak plakasını tripod kafasına kaydırın ve herhangi bir sabitleme ayar vidasının veya hızlı serbest bırakma kolunun kamerayı sıkıca tuttuğundan emin olun. Bağlantıyı test etmek ve düzgün takıldığından emin olmak için kamerayı biraz çekin. Ardından, doğru kompozisyon elde edilene kadar tripod kafasını ayarlayın. Büyük telefoto lensler ağırdır ve bu nedenle kamera gövdesi ile lens arasındaki denge merkezini değiştirir. Bu nedenle, üreticiler lenslere tripod tasmaları takarlar. Tripod tasmalı bir lens çekiyorsanız, lens yuvasına aşırı baskı uygulamaktan ve fotoğraf makinesine zarar vermemek için fotoğraf makinesine değil, tripod ayak plakasını her zaman bu bileziğe sabitleyin. Kitle seyahat ederken ekstra bir ipucu olarak, kamerayı her zaman bu tripod bileziği ile taşıyın veya montajın gerilmesini önlemek için hem lensi hem de kamerayı destekleyin. Modları Tanıyın Bir bütün olarak fotoğrafçılıkta yeniyseniz, manuel ayarları girmeden öznelerin resimlerini çekmek için otomatik çekim modlarını (normalde fotoğraf makinesi gövdesinin üst kısmındaki bir kadranda bulunur) kullanın. Genellikle tam otomatik bir mod vardır - genellikle yeşil bir simgeyle gösterilir - bu modda kamera, her fotoğraf için en iyi olarak hesapladığı şeye göre sizin için tüm kamera ayarlarınızı seçer. Ayrıca, kameranın her fotoğraf için en iyi deklanşör hızını ve diyaframı önerdiği, ancak fotoğrafçının ISO, ölçüm modu, flaş, beyaz gibi diğer ayarları kontrol etmesine izin verdiği, genellikle (P) seçeneği olarak bulunan programlanmış bir otomatik mod olmalıdır. denge, pozlama kilidi/telafisi ve daha fazlası. Pozlama hakkında daha fazla bilgi edinmeden ve deklanşör hızını ve/veya diyaframı kendiniz kontrol etmeye geçmeden önce, fotoğraf oluşturmaya ve çekmeye yönelik bir fikir edinmek için fotoğrafçılığa yeni başladığınızda tam otomatik veya programlanmış otomatik ile başlamak isteyebilirsiniz. Giriş seviyesi kameralar ayrıca genellikle önceden belirlenmiş ayarlar yapan ve bunları uygun sahnelere uygulayan “havai fişek” veya “portreler” gibi modlara sahiptir. Bu, yeni başlayanlar için faydalıdır, ancak bu tür modların sınırlamalarının farkında olunmalıdır. Bu modlarda pozlama üçgeni (diyafram, deklanşör hızı veya ISO) üzerinde yaratıcı bir kontrol olmadığından sonuçları tahmin etmek zordur. Bunun yerine, diyafram öncelikli ve deklanşör öncelikli gibi yarı otomatik modları tercih etmek daha iyidir. Bir seferde yalnızca bir ayar üzerindeki kontrolü bırakarak, yeni yetişen fotoğrafçılar, üçünü de dengelemek zorunda kalmadan manuel kontrolün üstesinden gelebilirler. Görüntü Kalitesini Seçin Üç ana hareketsiz görüntü dosyası türü vardır: JPEG, TIFF ve RAW. Her birinin kendi avantajları ve dezavantajları vardır, ancak esas olarak ne kadar orijinal veri depoladıklarına ve dolayısıyla görüntünün ne kadar ayrıntılı olduğuna ve fotoğrafçının düzenleme sırasında ne kadar esnekliğe sahip olduğuna bağlıdır. Başlangıç olarak, JPEG, yerden tasarruf etmek için fotoğrafları sıkıştırırken en az veriyi depolar ve en yaygın görüntü dosyası formatı türüdür. Ardından, TIFF daha fazla veri depolar ve genellikle sıkıştırılmaz, ancak dosya boyutları çok daha büyüktür. RAW dosyaları en fazla veriyi depolar ve dosya boyutu bakımından en büyüğüdür — doğrudan kameranın görüntü sensöründen gelen minimum düzeyde işlenmiş verileri içerir. Dosya ne kadar büyük olursa, o kadar fazla veri olur ve düzenleme sırasında görüntü o kadar esnek olur. RAW, çekim için ideal formattır çünkü çok daha esnek bir şekilde düzenlenebilir ve görüntüyü bozmadan pozlama, renk ve ton değişikliklerine izin verir. JPEG'ler ve TIFF'ler, yerden tasarruf etmek için (ki bu artık bir sorun değil) ve aynı zamanda doğrudan paylaşım/yayın için çıktı almak için kullanışlıdır. Bu iki dosya biçiminin yaygın modern kullanımları, çekim yaparken görüntüleri doğrudan kameradan medya masasına gönderen bir foto muhabiri ve ilk önce çekimleri işlemeden görüntüleri paylaşmak isteyen yeni başlayanlar olabilir. Neredeyse diğer tüm durumlarda, RAW dosyaları fotoğraflardan en iyi şekilde yararlanmanın en iyi yoludur, ancak bu dosyaların açılmasıyla uyumlu düzenleme yazılımı gereklidir. Otomatik Odaklama Modunu Seçin Otomatik odaklama (AF), fotoğraf makinesinin AF noktasının çerçevede bulunduğu yere göre otomatik olarak odak elde etme yöntemidir. Tek çekim odak, AKA tek çekim odak (odak elde edildiğinde fotoğraf çekilene kadar yerinde kalacaktır) veya sürekli (fotoğraf çekilene kadar odak AF noktasında sürekli olarak ayarlanır) olarak çalışabilir. Tek çekim odaklama, portre oturma veya bir bina gibi statik nesneler için kullanışlıyken, sürekli otomatik odaklama, evcil hayvan veya araç gibi hareketli bir nesneye odaklanmayı izlemek için yararlı olabilir. Spot, çoklu nokta, grup ve bölgeler gibi ortak seçeneklerle AF noktasının boyutunu değiştirmek de mümkündür. Modern kameralarda ayrıca nesne veya kamera hareket halindeyken bile odağı akıllı bir şekilde takip etmek için göz, yüz, hayvan ve nesne algılama özelliği bulunur. Her çekim durumu için en uygun ayarı seçin. Fotoğraf Çekim Hızını Ayarlayın Dijital kameralar, bir seferde bir veya art arda birden fazla hareketsiz görüntüyü fotoğraflayabilir. Genellikle tek çekim veya sürekli seri çekim olarak bilinen bu sürüş modları, farklı seviyelerde hareketsiz görüntü yakalama sunar. Bir manzara için tek ihtiyacınız olan tek bir çekim olabilir, ancak rampaların üzerinden atlayan bir kaykaycıyı yakalamak için bir dizi görüntü çekmek ve ardından olay sonrası en iyisini seçmek mantıklıdır. Neden tek çekim modunu dahil ettiniz, diyorsunuz? Deklanşör düğmesi oldukça hassas olabileceğinden, seri çekim modunda bastığınızda istediğinizden daha fazla fotoğraf çekebileceğinden, aynı konunun birkaç fotoğrafını silmekten tasarruf sağlar. Video Kurulumu Temelleri Birçok modern dijital kamera arasında geçiş yapmak için farklı çözünürlük seçenekleri ve kare hızları mevcuttur, hatta temel olarak fotoğraf fotoğrafçılığına odaklananlar bile Son on yılda piyasaya sürülen hemen hemen her dijital kamera, video kaydetme yeteneğine sahiptir. Durağan görüntülerden videoya geçiş yaparken diyafram, deklanşör hızı ve ISO'nun görüntüyü nasıl etkilediği konusunda her şey aynı kalır, ancak kullanıcılar fotoğraf ve video arasındaki temel farkın farkında olmalıdır: çözünürlük ve kare hızı. Dijital kameralarda bulunan standart video çözünürlükleri Full HD (1920 x 1080), 4K UHD (3840 x 2160) ve 8K UHD (7680 x 4320). Rakamlar, sırasıyla X ekseni ve Y ekseni boyunca kaç piksel olduğunu gösterir. Rakamlar ne kadar yüksek olursa, o kadar fazla ayrıntı yakalanır, ancak sonuçta ortaya çıkan dosya o kadar büyük olur. Video için diğer seçenekler, çerçevenin odakta nerede olduğunu netleştirmek için odak pikini ayarlama yeteneğini içerir. Kare hızı standart hızlarda gelir ve videoya yeni başlayanlar için bir referans noktası olarak sunulur. Sinemadaki bir film tipik olarak 24 fps'de (saniyede kare) çalışır, ABD TV 29.97 fps'de (yaklaşık 30 fps) yayın yapar ve İngiltere TV 25 fps'de yayın yapar. Ne kadar çok kare yakalanırsa, ortaya çıkan görüntü o kadar pürüzsüz olur. Kameralar artık pürüzsüz çekim için 60 fps'ye kadar yüksek ve bazen 120 fps'de yakalayabilir, çünkü 120 kare görüntüde takılma olmadan 30 fps projeye uyacak şekilde dört kata kadar yayılabilir. Bu, orijinal eylemin hızının %25'i kadar olan bir görüntü üretecektir. Artan kare hızı ve bellek kartında önemli miktarda yer kaplayan ses nedeniyle video dosyalarının hareketsiz görüntülerden çok daha büyük olduğunu hatırlamak da önemlidir. Standart ses kayıt ayarları 48kHz (örnekleme hızı) ve 16 bit (bit derinliği)'dir, ancak bazı modellerde daha ayrıntılı ses kaydı için bunu daha yüksek artırma seçenekleri vardır. Yeni Kameranız Çekime Hazır Bu kılavuz, yeni kameranızı çalışır duruma getirmek için en temel gereksinimleri kapsamalıdır. Bir adım daha ileri gitmeye hazır olduğunuzda, diyafram, deklanşör hızı ve ISO gibi manuel ayarları kullanmaya başlayın veya beyaz dengesini çekim ortamına uyacak şekilde değiştirmeyi düşünün. Ölçüm değiştirilebilir, ancak yalnızca ileri düzey fotoğrafçıların bunu gerçekten değiştirmesi gerekir çünkü pozlama diyafram, deklanşör hızı ve ISO duyarlılığı kullanılarak manipüle edilebilir.