Manuel Mod

Otomasyonun arttığı bir dünyada, en azından fotoğrafçılık hala tetikte, aktif ve komuta altında kalma fırsatı sunuyor. Tam manuel modda çekim yapmak ilk başta göz korkutucu olsa da, yaratıcı kontrol, zorlu ışıkta uygun ölçüm ve tüm fotoğraf çekme sürecine daha derin entegrasyon sağlar. Zaman verirseniz, manuel fotoğrafçılık en iyi görüntülerinizi oluşturmanıza yardımcı olabilir. İşte temel bilgilerden daha ileri tekniklere kadar manuel fotoğrafçılık için bir rehber. Manuel Fotoğrafçılık nedir? Manuel fotoğrafçılık, fotoğrafçılığın kökeninden başka bir şey değildir. Bu kadar basit ve temel. Nesiller boyunca amatör ve profesyonel fotoğrafçılar bir sahneyi nasıl ölçeceklerini ve ayarlarını buna göre nasıl yapacaklarını biliyorlardı. Yani birçok anlamda dijital kamera ile manuel fotoğrafçılık bizi film ( veya tabak ) günlerine geri götürüyor. Sonunda, ışık ölçerler kameraya dahil edildi ve 1970'lerde otomatik pozlama seçenekleri ortaya çıktı. Oradan, otomatik pozlama kamera modları geliştirildi ve piyasadaki hemen hemen her kameraya uygulandı. 1980'lerin ve 1990'ların ucuz, popüler bas-çek kameralarıyla, herkesin alıp kullanabileceği, Otomatik modun zirvesine ulaştığını söyleyebilirsiniz. Ancak cep telefonları bunu gösterdi ve toplam kullanım kolaylıkları yalnızca manuel fotoğrafçılığı daha çekici hale getiriyor. Neden Manuel Modda Çekim Yapmalısınız? Sadelikten profesyonellere kadar tüm ciddi fotoğrafçılar, manuel pozlama ayarları seçiminden yararlanır. Aslında, istediğiniz gibi görünen fotoğrafları çekmenin en kesin yolu. Bir fotoğrafçı, açıklığın bir görüntüyü nasıl etkilediğini ve ışık ölçerlerin nasıl kolayca karışabileceğini anladıktan sonra, pozlamayı manuel olarak ayarlamanın yeri doldurulamaz olduğu durumları tanıyacaktır. Ayrıca manuel fotoğrafçılığı anlamak, tercih ettiğinizde yarı Otomatik veya tam Otomatik modunu daha iyi kullanmanıza yardımcı olacaktır. Kameranız ihtiyaçlarınızı karşılamak için tasarlanmış bir araçtır. Fotoğraf, ışığın ışığa duyarlı bir yüzeye maruz kalmasına indirgendiğinden, bir kameranın nasıl kullanılacağını ve kontrol edileceğini anlamak için bir pozlama çalışması gerekli olduğunu kanıtlıyor. Manuel fotoğrafçılık, fotoğrafçıları pozlamanın arkasındaki teorileri kavramaya zorlar. Fotoğrafçı Robert Doisneau, 1947. Fotoğraf: Creative Commons Otomatik modu geçersiz kılmanın diğer nedeni, fotoğrafçılığın özüyle daha çok ilgilidir. Manuel fotoğrafçılık, çekime film benzeri bir yaklaşım sunmanın yanı sıra, fotoğrafçıya daha fazla ihtiyaç duyar: bir sahneyi ve ışıklandırmasını analiz etmek için daha fazla zaman harcamak, neyin odakta olması gerektiği veya neyin bulanık kalması gerektiği konusunda daha fazla düşünmek, sürece daha fazla katılım. Yavaşladığımızda ve fotoğraf çekmemiz daha uzun sürdüğümüzde neler olduğunu hepimiz biliyoruz: Daha iyi sonuçlar alıyoruz. Ve zamanla manuel çekim sezgisel hale geliyor, bu nedenle daha yavaş, bilinçli seçimler yapıyor olsak da, bunu daha hızlı yapıyoruz. Bir özne bulun, ışığı ölçün, "doğru" bir poz ayarlayın, odaklanın, çekin, devam edin. Nereden Başlamalı? Manuel fotoğrafçılık pozlama ile başlar. Temel olarak, Pozlama Yoğunluk x Zaman. Sensöre (veya filme) çarpan ışık miktarının ve ışığın çarpmasına izin verilen sürenin bir birleşimidir. F-duraklarında ölçülen diyafram veya lensin ne kadar açıldığı, Yoğunluğu belirler. Deklanşör hızı Süreyi belirler. Geriye kalan faktör olan ISO, sensörünüzün ışık hassasiyetiyle ilgilidir (ve analog fotoğrafçılıkta film hızını ifade eder): Daha yüksek ISO, ışığa karşı daha fazla hassasiyet, ancak görüntü kalitesinde kayıp anlamına gelir. ISO, sensöre çarpan ışık miktarını ve sensörün bunu ne kadar iyi kaydettiğini düzenlemeye yardımcı olur. Manuel fotoğrafçılık gerçekten sadece ışıkla dengeleme eylemidir. Bir merceğin kanatları, açıklık oluşturmak için açılır ve kapanır.Fotoğraf nayukim'e aittir ve CC BY 2.0 altında lisanslanmıştır. Manuel çekimin güzelliği, bir fotoğraftaki öğelere öncelik verebilmemizdir. Keskinlik veya bulanıklık için sanatsal (örneğin silüet) veya zorlu (örneğin kar) durumlarda doğru pozlama için seçici alan derinliğine mi gidiyoruz ? Ne yazık ki, en iyi kameralar bile gözümüzün performansının çok gerisinde kalıyor, bu yüzden fedakarlıklar yapılmalıdır. Bu nedenle manuel fotoğrafçılık, bu öğelerden hangisinin en önemli olduğuna karar vermek ve önce bu değeri ayarlamakla başlar. Yeni Başlayanlar İçin El Kitabı Sahnede köpekler veya oynayan çocuklar gibi bir aksiyon olmadığı sürece, manuel fotoğrafçılıkta diyafram genellikle ana karakter haline gelir. Öznenizin hareketsiz kalabileceğini varsayarsak, istenen bir f-durağı etrafında çalışmak, deklanşör hızı ve ISO aracılığıyla ışığın yönetimine izin verir. Yeni başlayanlar, en azından diyafram açıklığını ve hızını koordine edene kadar kameranın ISO'yu otomatik olarak ayarlamasına izin vermeyi seçebilir. Manuel modda çekime nasıl başlayacağınız aşağıda açıklanmıştır: Çekimi Değerlendirin Ölçüm bazen iki gözü de gerektirir.Creative Commons aracılığıyla Max Sat'ın fotoğrafı. İster insan ister manzara olsun, konunuza bakın. Neye odaklanılmalı ve ne bulanıklaştırılmalıdır? Küçük bir diyafram açıklığı (yüksek f-stop sayısı, örneğin f/16), alan derinliğini artıracaktır, bu da ön planın ve arka planın çoğunun odakta olacağı anlamına gelir. Ancak kesinlikle güneşli bir gün olmadığı sürece, objektifi bu şekilde "durdurmak", düzgün bir pozlama için daha fazla ışık gerektirir, dolayısıyla daha yavaş bir obtüratör hızı, istenmeyen kamera sarsıntısına veya gürültülü, grenli yüksek ISO'ya neden olabilir. Karşılaştırıldığında, daha büyük bir diyafram açıklığı (örneğin f/2), sensöre çok daha fazla ışığın çarpmasına izin verir, bu nedenle hızlı bir deklanşör hızı veya düşük ISO gerektirir. Geniş açık (düşük f-stop) çekimin amacı, ön planı ve arka planı bulanıklaştırırken odaklanılan konuyu keskin tutmaktır. Bu, bokeh gibi faydalı efektler sunabilir , ancak aynı zamanda bir fotoğrafı mahvedebilir. Uygun alan derinliği, yani odak, bir fotoğrafın başarısı için çok önemlidir. Arka planda bokeh bulanıklığı.Creative Commons aracılığıyla nurpax'ın fotoğrafı. Işık ölçer Kameranızda Manuel modu seçin ve bir diyafram seçin. Fotoğraf makinesinin ışık ölçeri , doğru bir pozlama olarak kabul ettiği şey için deklanşör hızını nereye koyacağınızı size gösterecektir. Pozlama ölçer çizgisi sıfırdayken buradan başlayın, deklanşörü bırakın ve kameranın arka ekranına bakın. Görüntü aşırı pozlanmış mı yoksa az pozlanmış mı görünüyor? Öyleyse, fotoğrafınız en iyi görünene kadar diyafram açıklığını veya deklanşör hızını değiştirerek ışık ekleyin veya çıkarın. El Kitabı Al Fotoğraf makinenizin ışık ölçerinin uygun gördüğünden farklı olabilecek doğru pozlamayı bulduğunuzda, diyafram aralığını keşfedin. 1/250'de doğru pozlamanızın f/8 olduğunu söyleyin. Pozlamayı inceledikten sonra, bir diyafram açıklığı durağının enstantane hızının bir karşıtına eşit olduğunu bilirsiniz: Dengeyi korumak için biri yükseldiğinde diğeri aşağı iner. Ayarları f/500'de (daha az ışığın girmesine izin vererek) f/5,6'ya (daha fazla ışığın girmesine izin vererek) taşıyın. Arka ekrandaki sonuçları kontrol edin. 1/125'te f/11'i deneyin. Lensinizin en küçük diyafram açıklığından en yüksek diyafram değerine kadar olan sınırlarını bulun. Deney. Aynı egzersizi bunun yerine enstantane hızıyla yapın. Bu manuel fotoğrafçılık. Burada akılda tutulması gereken bir şey, bir görüntü bulanıklaşmadan ve bozulmadan önceki enstantane hızının alt sınırıdır. Karşılıklı kural olarak adlandırılan basit bir kural, deklanşör hızının, kullandığınız odak uzaklığının en az biri kadar hızlı olduğundan emin olmaktır. Karşılıklı Kural: Deklanşör Hızı ≥ 1 / Odak Uzaklığı Örneğin, 50 mm lens ile çekim yaparken, kameranın sarsılmasını önlemek için en az 1/50 saniyelik bir minimum deklanşör hızı kullanmalısınız. 200 mm lensle çekim yapıyorsanız, en az 1/200sn'den daha hızlı kalmanız gerekir. Bu elbette sadece genel bir kuraldır ve daha da hızlı bir deklanşör hızı kullanmak daha keskin bir sonuç sağlayabilir. Bu kurala uymak bazen f/16 veya f/22'ye inmenizi engelleyebilir, ancak en azından fotoğraflarınız engebeli bir araba yolculuğu sırasında çekilmiş gibi görünmez. Kabul edilebilir enstantane hızı, diyafram açıklığı ve ISO arasındaki bir denge, genellikle doğru bir pozlama için bir dizi seçenek sunar ve bu aralıkta en iyi fotoğrafın nerede olduğuna siz karar verirsiniz. Basamaklamayı Deneyin Basamaklama, oraya daha hızlı ulaşmanın bir yoludur. Basamaklama modunda, kameranız her biri farklı bir deklanşör hızına sahip arka arkaya üç çekim yapacaktır. Bu genellikle birinin az pozlanması, birinin doğru şekilde pozlanması ve birinin aşırı pozlanması ile sonuçlanır, ancak bu, başladığınız pozlamaya bağlıdır. Diyaframı ve deklanşör hızını yukarıda açıklandığı gibi ayarlayarak, zaten manuel olarak basamaklama yapıyorsunuz. Bakın, Manuel modda çekim yapmak o kadar da zor değil. Modern bir kamera gövdesinde manuel ayarlar.Fotoğraf: Leica. Gelişmiş Manuel Fotoğrafçılık Işık dengeleme işini çözdükten sonra, manuel fotoğrafçılıkta daha da derine inmenin zamanı geldi. İlerlemenin bir yolu, ışık ölçerinizi tamamen unutup Sunny 16 Kuralını uygulamaktır . Çekim yaptığınız ışıklandırma için doğru pozlamayı elde ettiğinizde, onu orada bırakın (ışık değişene kadar). Manuel modda çalışarak ve kadranları kendiniz ayarlayarak, kamera yarı otomatik pozlama modundaymışsınız gibi ayarlarınızı değiştiremez. Artık bir kadranı çevirerek farklı diyafram açıklığı ve deklanşör hızı kombinasyonlarını kolayca deneyebilirsiniz. Burası aynı zamanda "pozlama üçgeni" denklemini tamamlayan manuel ISO ayarlarını tanıtmak için de iyi bir yerdir . Artan ISO, pozlamanıza daha fazla ışık getirir; bu, lensi durdurabileceğiniz ve daha yüksek deklanşör hızları kullanabileceğiniz anlamına gelir. ISO'ya yaklaşmanın başka bir yolu da film gibi çekim yapmak ve tüm çekim boyunca ISO'yu aynı ayarda tutmaktır. Bu, sizi yalnızca diyafram açıklığı ve deklanşör hızını kullanarak çekimleri ve mevcut pozları bulmaya zorlar; bu, becerilerinizi geliştirmenin zorlu ama ödüllendirici bir yoludur. Manuel çekim aynı zamanda sanatsal fotoğrafçılığa da yarar sağlar. Örneğin, yüksek anahtarlı ve düşük anahtarlı görüntülerin, Manuel moddayken, yalnızca kameranın sayacını geçersiz kılarak ve bir sahnenin bir bölümünü kasıtlı olarak aşırı veya az pozlayarak oluşturmak kolaydır. Son olarak, manuel pozlama modundayken neden lensinizi manuel odaklamaya çevirmiyorsunuz? Bu, gözünüzü ve konsantrasyonunuzu geliştirir ve diyafram açıklığı ve alan derinliği konusunda uzmanlaşmanıza yardımcı olur. Profesyonel fotoğrafçılık, özellikle hiperfokal mesafe ile çalışarak, bu şekilde diyaframın sanatsal ve pratik kullanımını sağlar . Sonuç Sonunda, manuel fotoğrafçılık, pozlamayı anlamayı gerektirir. Kompozisyon gibi diğer temel unsurlarla birlikte, maruz kalma, tam olarak anlamak için yıllarca pratik gerektirir. Pozlamayı inceleyerek, diyafram açıklığı ve deklanşör hızından başlayarak ve kameranızın ışık ölçerini tanıyarak herhangi bir fotoğrafçı Manuel modda çekim yapmaya başlayabilir. Kamera bir araçtır ve otomatik ayarlarını geçersiz kılarak en iyi fotoğraflarımızı çekebilsek de, günümüzün dijital kameraları manuel çekim yapmayı da öğrenmemize yardımcı olur. Arka LCD ekran, pozlama hakkında anında geri bildirim sunar: çok karanlık, çok parlak, odak dışı, titrek veya tam olarak doğru mu? SD kartlarımız yüzlerce film rulosuna eşdeğer bir şekilde bekliyor, bu yüzden ateş edin. Ciddi fotoğrafçı yine de Diyafram Önceliği gibi yarı otomatik pozlama modunda çekim yapabilir, ancak manuel olarak nasıl çalışacağını kesinlikle bilecektir. Bazen arzu ettiğiniz çekimi elde etmenin tek yolu budur. Diğer zamanlarda yavaşlamak, bir sahneye dalmak ve kompozisyon ve aydınlatmanın diyafram, deklanşör hızı ve ISO açısından ne gerektirdiğini düşünmek (veya sezmek) güzeldir. Sonuç olarak, manuel çekim, yalnızca yaratıcı gözünüzün görebileceği görüntüyü yakalamak için kontrolü kameradan geri almanıza olanak tanır.

Manuel Mod

Manuel Modda Nasıl Çekim Yapılır

Dijital Kamera Modları Kılavuzu