Öncelikle köklerinize dönme arzusu olan bir dijital fotoğrafçıysanız veya görüntü kadar teknolojiyi de takdir eden bir film fotoğrafçısıysanız, Barnack Leica’s neredeyse bir asır önce fotoğraf çekmenin nasıl bir şey olduğunu görmenin eğlenceli bir yoludur. dünyanın en yenilikçi ve ünlü kamera tasarımlarından biri.
1950’lerde ve öncesinde üretilen vida montajlı Leica kameralar, ana yaratıcıları Oskar Barnack‘ten sonra sevgiyle “Barnacks” olarak anılır . Telemetre donanımlı popüler Barnack’ler ilk olarak 1932’de ortaya çıktı ve 1925’e kadar uzanan önceki modellere bazen Leica kameralarının çoğunun ileriye doğru taşıdığı ünlü odak mekanizması takıldı. Şaşırtıcı bir şekilde, bu kameralar o kadar popülerdi ve iyi hazırlanmıştı ki, çalışan kopyaları bugün hala kolayca satılıyor, genellikle sadece birkaç yüz dolara (gerçi özel örnekler çok daha fazlasını satabilir .)
Barnack Leicas, fotoğrafa bariz tarihsel bakış açısıyla değil, aynı zamanda fotoğrafın hiç değişmeyen temellerini içselleştirme açısından da paha biçilmez bir bakış açısı sunuyor.
Ben ve diğer pek çok kişinin bu küçük harikalar hakkında özellikle şaşırtıcı bulduğum şey, modern kameralardan beklediğimiz standartları belirlemeleridir. Bu nedenle, bir Barnack kullanmak genellikle garip bir şekilde sezgisel hissettirebilir.
Atalara ait bu kalıntıları kullanmanın ödülü genellikle çok duygusal ve şaşırtıcı derecede etkili fotoğraflar olabilir.
Yine de Leica Barnacks ile her şey güllük gülistanlık değil. Bu kadar eski herhangi bir cihaz gibi Barnacks da, bunları kullanırken tatmin bulmak için üstesinden gelmeyi ve/veya benimsemeyi öğrenmesi gereken birçok tuhaflık sergiliyor.
Yükleme
Barnack yüklemek, muhtemelen yeni kullanıcıların karşılaştığı ilk zorluktur. Tek lens refleksine ve daha yeni telemetre kamera tasarımına hakim olan geleneksel menteşeli arka kapının aksine, Barnacks, filmin yalnızca kameranın altından yüklenmesini değil, aynı zamanda filmin liderinin çıkarılabilir bir sarma makarasına sığacak şekilde kırpılmasını gerektirir.
35 mm film başlangıçta sinema filmi stoğundan yeni kesildiğinden, fotoğrafçılar daha büyük bir film makarasından 36 poz değerinde onu kutulara yüklemek ve lideri kendileri kesmek zorunda kaldılar. Modern, önceden paketlenmiş 35 mm, Barnack Leica’nın tasarlandığından daha kısa bir liderle gelir ve bu nedenle, bu erken teknik özelliklere göre kırpılmaları gerekir.
Ardından, kameranın parçalarını çıkarmaya başlayacaksınız! Alt plakayı kamera gövdesinden çıkarın ve ardından sarma makarasını çekerek çıkarın.
Bazı insanlar, liderin düzgün oturduğundan emin olmak için bu noktada merceği de çıkarır. Bazı fotoğrafçılar, filmi düzgün bir şekilde yerine oturtmak için kartvizitlerini Barnack’lerinin içine sokarlar. Kabul ediyorum, film lideri düzgün bir şekilde kırpılmışsa bunların hiçbirine gerek yok ama herkesin bunu yapmak için kendi yolu var!
Sizin için en uygun yöntem ne olursa olsun, kameranızın, makaranın, merceğin veya filmin altını yanlış yere yerleştirmemek için üçüncü bir el büyütmeyi planlayın!
Minik Görünüm ve Telemetre Pencereleri
Film yüklemenin yanı sıra, yeni kullanıcılar genellikle küçültülmüş ve ayrı görünüm ve telemetre pencerelerine alışmanın biraz zaman aldığını fark eder.
1920’lerin orijinal Leica I’leri, herhangi bir yerleşik odaklama yardımı olmayan basit vizörlü kameralardı. Tüm gövde, 35 mm’lik bir film kasetini tutmak için olması gerekenden çok daha büyük değil. Oscar Barnack, 1932’de telemetre odaklaması Leica II’ye eklendiğinde bu temel form faktörünü korumak istedi. Konforlu boyutlandırılmış kontrollere verilen öncelik ile telemetre tertibatı, ileri ve geri sarma düğmelerinin üst kısımlarıyla mükemmel bir şekilde aynı hizadadır.
Görüş ve telemetre pencereleri küçük olsa da parlak, net ve etkili bir şekilde kullanımı kolay olmalıdır. Görüş ve telemetre pencereleri, yeni telemetre kameralarında olduğu gibi birleştirmek yerine ayrıldığından, fotoğrafçı her seferinde bir adım olmak üzere tamamen kompozisyona veya odaklamaya konsantre olabilir.
5 cm parlak hatlı SBOI gibi bir aksesuar vizörü eklemek, Barnack fotoğrafları oluşturmayı daha keyifli hale getirmenin popüler bir yoludur, ancak muhtemelen daha doğru değildir!
Odaklanmak için telemetre penceresinden görülen küçük çift görüntüyü hizalamak gerekir. 1930’larda bu tür odaklama “otomatik” olarak adlandırılıyordu, ancak bugün, bulabildiği kadar manuel ve basit bir odaklama cihazı olarak kabul ediliyor!
Knob-wind
Barnack kameralarının öne çıkan iki özelliği, üst plakanın her iki yanında noktalanan tırtıklı geri sarma ve ilerletme düğmeleridir. Çoğu film fotoğrafçısı, her fotoğraftan sonra filmlerini bir kaldıraç kullanarak ilerletmeye ve rulonun sonunda bir krankla geri sarmaya alışkındır. Barnacks artık yaygın olan bu özelliklerden önce gelse de, başka bir “otomatik” yenilik olan çifte maruz kalma önleme özelliğiyle övünürler.
Daha önce bir Holga veya diğer basit orta formatlı bir kamerayla çekim yaptıysanız, muhtemelen ilerleme düğmesini çok fazla veya yeterince fazla çekmemişsinizdir, bu da üst üste binen veya daha az görüntüye neden olur. Kışlalar bunun olmasına izin vermez. Sert bir duruşa gelene kadar film ilerletme düğmesini çevirin. Bir sonraki karedesiniz ve deklanşör de şarj oluyor.
Bu özellikler şu anda temel görünüyor ancak unutmayın, Barnacks, ilerleme düğmelerinin serbestçe döndürüldüğü ve başka bir ayrı adım olarak deklanşör şarjının yapıldığı bir zamanda tasarlandı.
Enstantane Hızı Kadranı
Dişli düzeni nedeniyle, film ilerledikçe deklanşör hızı kadranı gözle görülür şekilde döner. Ardından, bir fotoğraf çekilirken, kadran hızla diğer yöne dönerek, deklanşörün fısıltılı “tıkırtısına” küçük bir “vışkırtma” katar. Bu tuhaflık oldukça sevimli ve Barnack Leica’nın mütevazi mekanik doğasına ön sıralardan bir koltuk sağlıyor.
Tuhaf olsa da, fotoğraf çekerken deklanşör hızı kadranına dokunmamak önemlidir, aksi takdirde deklanşör zamanlaması kesintiye uğrar. Ayrıca, önce filmi ilerletmeye ve ikinci olarak deklanşör hızını ayarlamaya dikkat edilmelidir. Aksi takdirde istenmeyen bir obtüratör hızı seçilecektir. Bazıları, ilerlemeden önce hızı ayarlamanın kameraya zarar verebileceğini söylüyor ama ben durumun böyle olduğunu hiç görmedim.
Işık Sızıntıları
Bazıları, Leica’ların dünyadaki en iyi yapılmış kameralar olduğunu söylüyor. Ancak Barnacks, hızlı modern film düşünülerek tasarlanmadıkları için anlaşılması zor ışık sızıntıları sergileyebilir. Kepenk perdelerinin etrafından sızıntının oldukça yaygın olduğu görülüyor, çünkü keçe perdeler eskir veya tamamen düşer. Kumaş kepenk perdeleri, mükemmel bir şekilde ayarlanmamış ve düz değilse, kaçak ışığı kabul edebilir. Eksik veya gevşek gövde vidaları ve vulkanit kaplamanın yontulduğu alanlar, ışığın filme de çarpmasına izin verebilir.
Usta Leica onarım teknisyeni Youxin Ye bile bana “IIIc çok iyi kapatılmış bir kamera değil. Leica, IIIf’den sonra mührü iyileştirdi. Işık kaçakları için elimizden gelenin en iyisini yaparız, size bu konuda kimse garanti veremez. O dönemdeki kamera ve teknoloji çağını unutmayın.”
Barnack fotoğrafçıları, kameralarının yakın zamanda ve Ye. Ardından 400 ve üzeri hızda film çekerken kameralarımızı uzun süre güneşten uzak tutuyoruz. Ayrıca mümkünse fotoğraflar arasında lensi kapalı tutmayı alışkanlık haline getirmek de akıllıca olacaktır.
Güneş yanığı
Bu, IIIf’sinin obtüratöründeki bir deliğin sonucudur.
Barnack Leica kameralarının yanı sıra diğer kumaş kapaklı telemetrelerin belki de en kötü şöhretli tuhaflığı, doğrudan güneş ışığından zarar görme eğilimleridir. Görüyorsunuz, metal panjurlu telemetrelerin veya döner aynalı SLR’lerin aksine, bir Barnack’ten lens kapağı çıkarıldığında, güneş ışığı alan lens tarafından büyütülebilir ve hassas kumaş deklanşör perdesinden tam anlamıyla bir delik açabilir.
Bu, kişinin lensini kapalı tutarak veya kullanılmadığında durdurarak ve yere doğrultarak önlenebilir.
Eski Leica’larla çekilmiş pek çok gün doğumu fotoğrafı görmemenize şaşmamalı!
Dişli Delikleri
Eski Barnack Leicas’ın bir başka eğlenceli karakter özelliği de, görüntü çerçevesinin alt kısmındaki dişli deliklerinin görünümüdür.
Film liderini kırpmanın yanı sıra, bu, fotoğrafçı tarafından çekilen 35 mm filmin ilk günlerinin bir başka kalıntısıdır.
Kışlalar, modern tek kullanımlık olanlardan biraz daha uzun bir film kutusu kullanacak şekilde tasarlandı. Modern olanları kullanırken, film aslında konumundan kayarak dişli deliklerinin görüntü düzlemine düşmesine neden olabilir. Bazı kameralardan alınan görüntüler diğerlerinden daha kötüdür ancak istenirse delikler düzenleme sırasında kırpılabilir. IIIc ve daha yeni modellerde, taban plakasında filmin hizasından çıkmasını engelleyen küçük bir çıkıntı vardır. Daha eski modellerin sahipleri bazen taban plakasının iç kısmına, film kutusunun oturduğu yere bir ayırıcı ekleyeceklerdir. Buradaki fikir, filmi kameranın içinde yeterince yükseğe kaldırarak dişli deliklerinin görüntü alanının dışında kalmasıdır. Bununla birlikte, birçok fotoğrafçı, fotoğraflarını süsleyen formatlarının bir imzasının tadını çıkarır!
Parlama ve Işıltı
Bugün hayatta olan çoğu fotoğrafçı, çok kaplamalı kamera lensleriyle büyüdü ve görünüşte küçük olan bu yeniliğin fotoğraflarımız üzerindeki etkisinin ne kadar dramatik olduğunun farkında değiller. 1950’lerden önce yapılan lenslerin çoğu, herhangi bir yansıma önleyici UV kaplamaya veya ön elemanda yalnızca tek, ince bir tabakaya sahip değildir.
Ek olarak, eski lens camı fiziksel olarak yumuşaktı ve temizlik sırasında kolayca çiziliyordu. Bu, birkaç iyi kullanılmış merceği zarar görmeden bıraktı. Diyafram kanatlarının yumuşak hareketini kolaylaştırmak için kullanılan yağlayıcılar buharlaşarak eski lenslerin iç yüzeylerine yerleşirler. Balsam, yaş ve ısıya maruz kalma ile ayrılabilen optik elemanları birbirine yapıştırmak için kullanılan doğal bir çimentodur.
1960’ların sonlarında ve özellikle 1970’lerde, çok sayıda anti-UV kaplama tabakası standart hale geldi ve optik çimentolar ve yağlayıcılar uzun süreli kullanım için daha uygun hale geldi.
Bu nedenle, Barnack fotoğraf makinelerine uyan erken dönem Leitz lenslerinin önemli ölçüde parlama eğiliminde olduğunu ve vurguların meleksi bir ışıltıya sahip olduğunu görünce şaşırabilirsiniz. Ancak kontrast ve belirgin netlik, bu eski lenslerin servise götürülmesiyle artırılabilir. Ve sonra doğru boyutta bir lens gölgesi ve kontrast filtresi kullanarak. Daha yüksek kontrastlı bir film ve geliştirici de yardımcı olur.
Barnack fotoğrafçıları da lenslerini aşırı parlamayı önleyecek şekilde kullanmaya alışırlar. Eski bir Barnack kullanırken modern bir görünümün peşindeyseniz, çoklu kaplamaya sahip 21. yüzyıl Cosina Voigtlander LTM lensiyle de çekim yapabilirsiniz.
Tüm Bunları Geçtikten Sonra…
Bu noktada, bir Barnack kullanmak için neden bu kadar zahmete girildiğini merak ediyor olabilirsiniz. Bütün bunları bir sorun olarak görüyorsanız, evet, bu sizin için iyi bir kamera olmayabilir. Ancak tüm bu tuhaflıkları eğlenceli bulursanız, eski bir Barnack Leica’yı kullanmaktan gerçekten keyif alabilir ve bundan çok şey elde edebilirsiniz.
Fotoğraf makinesinin değil, fotoğrafçının önemli olduğunu söylüyorlar. Ama bence kameranın da sonuçlarla biraz ilgisi var.
Bir kez alıştığınızda, bir Barnack mükemmel bir sohbet başlatan günlük taşıma , gösterişli bir seyahat kamerası veya nesilleri birleştiren bir aile yadigarı yapar.
Eski bir Leica Barnack, aynı zamanda, kameraların ve fotoğrafların, hem zamanı durduran hem de onu aşan benzersiz, zahmetli el yapımı, somut nesneler olduğu bir zamana açılan bir portal olabilir.
Bir Barnack’i çekmek, fotoğrafçılığınızda eksik olduğunu bile fark etmediğiniz bir şeyi bulmanıza yardımcı olabilir: kendinizden daha fazlasını.
Yazar hakkında : Johnny Martyr, bir Doğu Yakası film fotoğrafçısıdır. Bu yazıda ifade edilen görüşler yalnızca yazara aittir. 20 yıllık maceralı bir fotoğraf yolculuğunun ardından, şimdi yalnızca, titizlikle elle işlediği ve dijitalleştirdiği siyah-beyaz 35 mm film üzerine çekim yapıyor. Yılda yalnızca birkaç seçkin müşteriyle çalışmayı seçen Martyr’in alışılmadık şekilde kişiselleştirilmiş süreci, benzersiz kalitenin yanı sıra onlarca yıl dayanacak şık, doğal ve zamansız görüntüler sağlar. Çalışmalarının daha fazlasını web sitesinde , Flickr’da , Facebook’ta ve Instagram’da bulabilirsiniz .
Resim kaynakçası: Başlık fotoğrafı © Kameraprojekt Graz 2015 / Wikimedia Commons / CC BY-SA 4.0
