Leica DMR (2003)
Leica, telemetre kameralarıyla tarih kitaplarında adını pekiştirirken, iki SLR sistemi de üretti: 1964’te Leicaflex ile başlayan 35 mm Leica R serisi ve Leica S orta format dijital kameralar. R kamera serisi, Leicaflex ailesinden Leica R3’e taşındı ve 2002 yılında Leica R9 ile sona erdi.
2003 yılında Leica, Imacon ile birlikte geliştirilen 10 megapiksel Kodak CCD sensörünü içeren bir modül olan Digital Modul R’yi (DMR) duyurdu. Modül, başlangıçtan itibaren gelecekte dijital çözümlerle çalışacak şekilde tasarlanan Leica R8 veya R9’un arkasına klipslendi ve kameranın tabanına bir güç ünitesi takıldı.
Kodak’ın tasarladığı sensörün film kapısına tam olarak konumlandırılması gerektiğinden, filmin 36x24mm boyutlarından daha küçük bir alana sahip olması gerekiyordu. Bu nedenle, ISO 100 ile ISO 800 arasında değişen bir hassasiyetle 1,37x kırpma faktörüne (APS-H’den biraz daha fazla) sahipti. Piksel keskinliğini artırmak için sensörden kenar yumuşatma filtresi çıkarıldı.
Ortaya çıkan dijital kameranın işlevi ve ergonomisi şaşırtıcı derecede pürüzsüzdü. Menü, oynatma ve bugün alışık olduğumuz tüm tipik ayarlar için arka tarafta küçük bir LCD kullanıldı. Ana LCD’nin altındaki daha küçük bir ekran, ISO, pozlama telafisi, pil seviyesi, beyaz dengesi vb. gibi temel bilgileri gösterecektir. Pozlama modu, enstantane hızları ve pozlama telafisinin tümü, tıpkı tıpkı gibi, gövdenin üst kısmındaki normal kontroller aracılığıyla ayarlandı. kamerayı filmle birlikte kullanıyorlardı. Doğal olarak kamera Leica R lenslerini kullanıyordu, ancak uyumluluk 3-Cam, ROM veya uygun kameralarla değiştirilmiş (veya ROM’a dönüştürülmüş) önceki lenslerle sınırlıydı.
DMR, yalnızca 2.200 adet satıldıktan sonra 2007 yılında durduruldu. Leica, tamamen dijital bir Leica R10 üretmeyi planladı ancak bu tür planlar hiçbir zaman meyvesini vermedi.
DMR’ye sahip Leica R8/R9, şimdiye kadar yapılmış tek hibrit film/dijital 35 mm kamera olmaya devam ediyor.
