belgesel fotoğraf Archives - Sayfa 2 / 3

Bir fotoğrafın ardındaki amaç, estetik değer veya sanatsal ifade ile ağırlıklandırılmış fotografik bir şey üretmekse, o görüntüde büyük olasılıkla paylaşacağınız şey kamera aracılığıyla yaptığınız gözlemdir. Niyet daha açıklayıcı veya eğitici ise, çalışmanızın arkasında bir gündem veya mesaj varsa, gözlemsel bir sonuca yol açsa bile bir noktada araştırma yapılması gerekecektir. En iyi gözlemsel fotoğrafçılık çalışmalarından bazıları sokak fotoğrafçıları tarafından yapılmıştır, ancak bunlar mutlaka bir hikaye anlatmazlar, izleyicinin bir hikaye anlatmak için kullanmaları için harekete geçerler. Bunu yapmak istemiyorum, aktif olarak hikayeyi anlatmak istiyorum! Bu hedefin araştırmaya dayalı bir yaklaşım gerektirdiğini düşünüyorum. Belgesel fotoğrafçılık pratiği içinde benim gündemim, bir tür hikaye veya anlatı içeren, başlangıcı, ortası, sonucu, çözümü, bir karakter yayı, bir yerin keşfi, ya da bir durum. Bireysel fotoğraflar, basılı sayfalarda bir dizide bir araya gelmem için yapboz parçaları gibi çalışır ve yalnızca birkaç solo görüntü, kendi bireysel basılı ortamlarını hak etmek için ayrılır. Gözlem yüzey seviyesinde bir şeyler sunar, ancak en iyi belgesel gözlemlerin ortaya çıkabileceği aktif araştırma yoluyla olur; içgörü açığa çıkana kadar katmanları soymak. Bu hikayeler üzerinde çalışmak, hem araştırma hem de uygulama araştırması sürecini gerektirir; bu, bir durumun potansiyeli hakkında bilgi edinmek için zaman ayırdığım anlamına gelir, ancak uygulama yoluyla sahaya adım attığımda nihai projeyi kendi deneyimlerim etrafında şekillendireceğim. Araştırma; başka bir deyişle, yaparak, görerek, duyarak ve en iyi senaryoda önceden yargılanmış kavramlar üzerine inşa etmek yerine yaşanmış deneyime dayalı içgörü üreterek öğrenme. Bir hikaye üzerinde çalışmaya başlamadan önce, tam olarak ne olacağını tam olarak öğrenmek, projenizin planlarını sahaya girmeden önce, diğer insanların hesapları ve diğer insanların araştırmaları aracılığıyla çıkarmak için uzun bir zaman harcarsanız, sonuçta ortaya çıkan fotoğraflarınız yalnızca işinize yarayacaktır. Mevcut fikirleri göstermek için. Projeniz, okuyarak başladığınız o ikincil araştırmayı süsleyecek harika bir fotoğraf seti olabilir, ancak eldeki konu için pek yeni bir şey sunmayacaktır. Kendinizi şaşırtmayacaksınız ve konuyu zaten bilen birine sürpriz yapmayacaksınız. Bu, bir tatili turist rehberine dayandırmak gibidir. Belirtilen tüm noktalara ulaştınız, ancak bunlar yalnızca başka birinin beğendiği ve önerdiği yerler. Kendiniz için yeni bir şey keşfedemiyorsunuz, hatta herkesin zaten bildiği bir şey bile - bu bazıları için tatmin edici görünse de bana göre değil. Aynı manzaraları görmeyi, başka birinin bana nereye gideceğimi söylemesindense, keşifler sonucunda tesadüfen rastlamayı tercih ederim. Tabii ki, her iki yöntem de beklenmedik bir potansiyele sahip, ancak biri dayandığı rehberden çok az sapma olan bir eve dönüş hikayesi sunuyor, diğeri ise her türlü küçük hata ve küçük hatalarla benzersiz bir yolculuk sunuyor. varış noktaları aynı olsa bile sapmalar. Başka birinin hikayesini tekrar anlatmak istemiyorum. Bir dizi raya kilitlenip safari gibi fotoğraf fırsatlarının yanından geçmek istemiyorum. Bana göre, bir uygulama araştırması aracı olarak fotoğrafçılık, birincil araştırma olarak yapıldığında en iyi sonucu verir. Dünyaya çıkmak, çözmek için bu deneyime dayanarak kendi problemlerinizi bulmak. Yerleri incelemek, insanlarla tanışmak, kendi içgörü ve deneyiminize dayanarak kendi sorularınızı sormak ve bu keşiften organik olarak ortaya çıkan görüntülere sahip olmak, bu görüntülerin şaşırtıcı, taze ve o hikayeye yeni bir katkı olması için büyük bir şans sunuyor. İki kişinin bu şekilde aynı deneyimleri yaşaması pek olası değildir ve bir şekilde yorumlarını mercek aracılığıyla yapsalar bile çok farklı olurdu. Kesintisizliğe ve doğaçlama için alana izin vermek, haritası çizilmiş, kapsamlı bir şekilde araştırılmış ve ayrıntılı planı hazırlanmış bir projede bile anahtardır. Yalnızca ikincil araştırmalara dayalı olarak hayal edebileceğiniz şeyleri fotoğraflıyorsanız, hayal gücünüzün ve başka birinin deneyiminin sınırlarına bağlısınız demektir. Bu keşif için uygun değil: en iyi fotoğraflarımdan bazıları, asla hayal edemeyeceğim ve kuramayacağım şeyleri gösteriyor ve bunun yerine şu anda gözlemlediğim şeyler. Genelde ilgimi çeken, daha fazla araştırmak ve görsel bir kayıt oluşturmak istediğim bir şeye dayalı bir projeye başlayacağım. Denemek ve cevaplamak istediğim bir dizi soru bulabilirim, ancak bu cevapları ararken her zaman yeni yönlere doğru gelişme ve çözülecek daha fazla konu bulacağım. Fotoğraf çekmeye başlarsanız ve zaten tüm cevaplara sahip olduğunuzu düşünüyorsanız, o zaman görüntülerle gerçekte neyi başarmak istiyorsunuz? Olasılıklara karşı kör olacaksınız, fotoğrafların zaten bildiklerinizin toplamından başka bir şey olma şansı olmayacak ve bilmediğiniz her şeyden gelen şans unsurunu hesaba katamayacaksınız. Merakımı bir duruma getirmekten ziyade bir duruma getirmenin, gerçek çözümü olmayan ipuçları aramak yerine, kendi meraklarına çözüm arayan bir insan kitlesine kendisini ödünç verdiğini düşünüyorum. Sorular sorun, cevaplarla bırakın. Seyircimin merakını vekaleten doyurmak istiyorum, bir durumu nasıl sorguladığımı gözlerimden görmeleri, çözüm olarak sunduğum detayları görmeleri, asla cevaplamaya niyetim olmayan soruları açmamaları için. Elbette iyi bir fotoğraf bir soruyu gündeme getirebilir, ancak iyi sıralanmış bir hikaye bu soruyu da yanıtlayabilir ve bu görüntüler birlikte eksiksiz, tatmin edici bir paket olarak var olabilir. Elbette bu fikirlerden herhangi birinin uygulanması, anlattığınız hikayenin doğasına, hikaye anlatıcısının türüne, iletişim kurmaya çalıştığınız izleyici türüne ve diğer birçok faktöre bağlı olacaktır. Yerel meclis için yol altyapısıyla ilgili bir sorunu gösterme gündemiyle fotoğraf çekecek olsaydım, o zaman bir topluluğun kemer sıkma önlemleriyle mücadelesini belgelemek istesem, önceden çok farklı bir araştırma yaklaşımı alırdım. Bunlardan biri için, konumlar, olaylar vb. hakkında bilgi sahibi olarak girmek, nerede ve neyi fotoğrafladığıma dair çok net bir plan verecek, daha fazla keşif için biraz boşluk bırakacak, ancak çoğunlukla bu yalnızca coğrafi bir yolculuk olacaktır. Öte yandan, ikincil araştırmalar yoluyla asla hayal edemeyeceğim veya keşfedemeyeceğim konumlara ve durumlara tamamen açık olmak isterim. Bu topluluğun iplerini çekmek beni nereye götürürse oraya gitmem gerekecek. Sosyal meselelerin zaten düşünebildiğim şekillerde tezahür etmesi, baştan kararımı vermiş, önyargıya dayalı imajlarla sonuçlanacaktır. Yaratıcılıktan ziyade keşfetmeyi başarmak için merak, itici bir etki olmalıdır. Siz keşfederken dünyaya açık olun ve ardından gözlemleri yönlendirin, ancak herhangi bir şeyin gözden kaçırılıp kaçırılmadığını görmek için her zaman o orijinal açık zihinle tekrar ziyaret edin, sadece bitirdiğinize karar verdiğiniz yerden almak isteyen biri için. Yazar hakkında : Simon King, şu anda uzun süreli belgesel projeleri üzerinde çalışan bir İngiliz fotoğrafçı ve foto muhabiridir. Bu makalede ifade edilen görüşler yalnızca yazara aittir. Çalışmalarını belgesel kolektifi New Exit Group üzerinden ve Instagram'dan takip edebilirsiniz .

belgesel fotoğraf

Belgesel Fotoğraf için Gözlem ve İnceleme

RÖPORTAJ: JONAS BENDIKSEN – THE BOOK OF VELES

Justin Bettman : Hasidik

Bir Fotoğraf Projesi Nasıl Oluşturulur

Belgesel Fotoğrafçılıkta “Anti-Minimalizm”

Geoffrey Hiller : 1980’lerde New York’un Vahşi Sokaklarında Dolaşmak

Chris Killip : İşçi sınıfının fotoğrafçısı

Jill Freedman’ın Sokak Fotoğrafçılığı : “Ben Bir Kamerayım”

Jacob Riis : How the Other Half Lives

Polly Tootal : Gizlenmiş Dubai

Reklam Engelleyici Algılandı