Merriam-Webster “retro”yu “modaya uygun nostaljik veya eski moda” olarak tanımlıyor. Geçtiğimiz birkaç yılda filmle çekimin popülaritesinin artması ve anlık kameraların genel halk arasında olağanüstü başarısı göz önüne alındığında, retro kameraların da birçok kişi tarafından aynı şekilde arzulandığını söylemek doğru olur diye düşünüyorum.
Viral TikTok videoları nedeniyle Fujifilm, artık kaldıramayacakları için X100V siparişlerini duraklatmak zorunda kaldı ; bu kamera çoğu perakendecide uzun süredir stokta yoktu. Ve X100 serisi etrafındaki çevrimiçi heyecanın önemli bir kısmının retro çekiciliğinden kaynaklandığına inanıyorum.
Bununla birlikte, size 2023’te satın alabileceğiniz en iyi retro kameraları, başta sensör boyutu olmak üzere çeşitli kategorilere ayrılmış olarak sunuyoruz.
Bir Bakışta
En İyi Orta Format Retro Kamera: Hasselblad 907X 50C
Son yıllardaki en sevdiğim kamera lansmanlarından biri olduğundan, bu kamerayı haklı olarak “en iyi” listesine koyabildiğim için oldukça heyecanlıyım. Şimdiye kadar yapılmış en güzel dijital kameralardan biri olan Hasselblad 907X 50C , İsveçli şirketi efsane yapan kameralara doğrudan bir saygı duruşu niteliğindedir. Hasselblad, kameranın 500 serisi V sistemli kameralara bir geri dönüş olduğunu düşünüyor – ve birçok açıdan öyle – ama bana daha çok 500 serisi ile SW (Süper Geniş) modellerin, özellikle de 903 ve SW (Süper Geniş) modellerin bir birleşimi gibi geliyor. 905 SWC, özellikle optik vizör takıldığında.
Hasselblad 907x 50C aslında iki bileşenden oluşuyor. Bunlardan ilki, Hasselblad’ın “şimdiye kadar yapılmış en küçük orta format kamera” olarak övündüğü 907X kamera gövdesidir. Gerçekte, 907X bir yuvadan başka bir şey değildir; XCD yuvası ve kameranın ön tarafına monte edilmiş bir deklanşör düğmesi dışında hiçbir sensör veya gerçekte başka bir şey yoktur.
İkinci bileşen, önceki CFV arkalıkları gibi V-sistem arayüzünü kullanan CFV II 50C dijital arka kısımdır. Bu, CFV II 50C’nin, 500C ve 500C/M gibi popüler modeller dahil, Hasselblad’ın 1957’den sonra yaptığı hemen hemen her filme eklenebileceği anlamına geliyor.
Arka tarafta Hasselblad X1D / X1D II, Fujifilm GFX 50S II ve diğer birçok modelde bulunan aynı 44×33 mm 50 megapiksel CMOS sensörü bulunur. Nisan 2014’te Pentax 645Z’de piyasaya sürülen eski bir sensör olmasına rağmen hala olağanüstü bir performans sergiliyor. 16 bit renk, 100 ila 25.600 arası ISO duyarlılığı aralığı ve Hasselblad’ın Doğal Renk Çözümü ile daha büyük 54×40 mm sensörlerin bu tarafında en iyi dinamik aralık, renk ve tonaliteye sahip görüntüler üretir. HNCS, sektördeki en iyi renk olduğunu düşündüğüm sonucu veriyor: son derece doğal renklerle yumuşak ton geçişleri. Her sırt Hasselblad tarafından ayrı ayrı kalibre edilir.
CFV 50C II, CFV 50C’ye göre önemli bir değişiklik içeriyor; arka ekran artık 3,2 inçlik, 2,4 m noktalı, eğilebilir bir dokunmatik ekran. LCD ekran artık bel seviyesinde bir bulucu gibi kullanılabildiğinden, bu, “retro” çekiciliğin arttırılması yönünde uzun bir yol kat ediyor.
907X ile birleştirildiğinde, toplam paket Hasselblad’ın en yeni (ve etkileyici) aynasız XCD lenslerini kullanma kapasitesine sahip oluyor. Hasselblad SWC bulucuya hoş bir gönderme olan Hasselblad 907X Optik Vizör , XCD 21 mm, 35 mm ve 45 mm lensler için çerçeve çizgilerinin yanı sıra hizalama için bir merkez çapraz noktası sağlar. Ayrıca Hasselblad 907X Control Grip , daha ergonomik bir deneyim için mükemmel bir aksesuardır; bir deklanşör düğmesi, diyafram açıklığı veya deklanşör hızı için bir kontrol kadranı, AF noktası seçimi için bir joystick ve menüye erişim için dört düğme içerir (bu, kumanda koluyla gezinilebilir), görüntü oynatma, AF/MF ve AF-D. Dört düğmenin tümü tamamen özelleştirilebilir.
Kullanılmış bir CFV 50C’nin fiyatının 5.000 $ civarında olduğu göz önüne alındığında, geliştirilmiş CFV 50C II’yi 907X ile birlikte “yalnızca” 6.399 $’a satın alabilmek aslında harika bir anlaşma. Üstelik tek kelimeyle muhteşem bir kamera.
En İyi Tam Çerçeve Retro Fotoğraf Makinesi: Nikon Zf
Geçtiğimiz ay piyasaya sürülen Nikon Zf , şirketin iki yıl önce piyasaya sürdüğü son derece popüler Nikon Z fc modelinin tam kare devamı niteliğinde. Pek çok kişi görünüşünü muhteşem Nikon FM2 35mm SLR’ye benzetse de, bence ön taraftaki ince tutuş ve üst kısımdaki PASM anahtarına kadar Nikon FA ile daha fazla ortak noktaya sahip.
Nikon Zf, yalnızca şık görünümü nedeniyle değil, aynı zamanda Z9 ve Z8’in özelliklerini devralan ilk alt seviye tam çerçeve Nikon olması nedeniyle Nikon Z serisinde önemli bir adımdır. Buna, bu kameralarda bulunan EXPEED 7 işlemcinin yanı sıra nesne tanıma ve Nikon’un ünlü 3D Takibi de dahildir. Göz AF izleme gibi özellikler, Z6/Z7 II modellerinden birkaç adım daha ileridedir ve Zf, fotoğraf makinesinin gövde içi görüntü sabitleme özelliğini (IBIS) kullanan yüksek çözünürlüklü piksel kaydırma moduna sahip ilk Nikon’dur. tam renkli 24 MP dosya (dört çekim), 96 MP on altı çekim dosya veya otuz iki çekim tam renkli 96 MP dosya. IBIS’in kendisi de 8 durağa kadar kamera sarsıntısını telafi edecek şekilde güncellendi.
Z6/Z7’de bulunan 3,69 m noktalı EVF’nin aynısını kullanıyor, bu benim için sorun değil; harika 0,8x büyütmeye sahip güzel bir EVF. Arka LCD ekran 2,1 m noktalı, tamamen eklemli bir dokunmatik ekrandır; bu, daha “filmsel” bir çekim deneyimi istiyorsanız onu içe doğru katlayabileceğiniz anlamına gelir. Bir UHS-II SD kart yuvası ve ikinci bir micro-SD kart yuvası var, ancak maalesef yalnızca UHS-I.
Magnezyum alaşımından (Wi-Fi için birkaç plastik parça hariç) ve toza ve sıvı damlamasına karşı dayanıklı izolasyondan üretilen kamera, boyutuna göre önemli miktarda ağırlığıyla etkileyici derecede iyi bir yapıya sahiptir. Her yönüyle sağlam hissi veren bir fotoğraf makinesi, tam olarak eski bir Nikon SLR’ı taklit ediyorsanız vermek istediğiniz izlenimi veriyor.
2.000 $’lık fiyat etiketi, Nikon Zf’yi birçok kullanıcı için inanılmaz derecede çekici bir fotoğraf makinesi haline getiriyor, özellikle de üst düzey modellerden sızan harika yeni teknoloji göz önüne alındığında. SanalSergi’nin Nikon Zf ile ilgili daha kapsamlı incelemesini burada bulabilirsiniz.
En İyi APS-C Retro Kamera: Fujifilm X-T5
Geçen yılın sonlarında piyasaya sürülen Fujifilm X-T5 , 2014’teki Fujifilm X-T1 ile başlayan genel gestaltın aynısını sürdürüyor. Bir deklanşör hızı kadranı ve ISO kadranı kameranın üst kısmını süslerken Fujinon lenslerin çoğu bir diyafram halkasıyla donatılmıştır. Bu, onu olabildiğince klasik hale getiriyor; tüm temel ayarlar fiziksel kontroller olarak kullanıcıya sunuluyor, bu da son derece dokunsal bir deneyim sağlıyor ve pozlama parametrelerinin kamerayı açmadan bile ayarlanmasına olanak tanıyor.
X-T5’in 40 MP X-Trans 5 BSI sensörü, onu piyasadaki en yüksek çözünürlüklü APS-C kamera haline getiriyor ve onu üst düzey tam çerçeve alanına itiyor. Elbette bu kadar yüksek piksel yoğunluğuna sahip bir sensör, lenslerinizden en fazlasını talep edecektir. Bu nedenle Fujifilm, aynı sensörü paylaşan Fujifilm X-H2 için en uygun lensleri önerdiği bir lens listesi yayınladı.
Fujifilm’in X-İşlemci 4’ün iki katı işlem gücüne sahip olduğunu iddia ettiği yeni X-İşlemci 5 ile eşleştirilen X-T5, oldukça ciddi fotoğraf ve video çekimlerine sahip. Yapay zeka uyarlamalı algoritmayla birleştirilmiş 425 noktalı hibrit otomatik odaklama sistemi, yığılmış sensörlü X-H2’lerin bu tarafındaki bir Fuji kamerada en iyi otomatik odaklama performansını sağlar. Özellikle konu tanıma ve izleme önemli ölçüde iyileştirildi. Mekanik deklanşör ve sessiz elektronik deklanşör darbeleriyle saniyede 20 kareye kadar etkileyici bir saniyede 15 kare hıza ulaşmak mümkündür. İkincisi aynı zamanda 1/180.000 saniyelik inanılmaz bir maksimum hıza sahiptir, ancak yine de hızlı hareket eden nesneler için sensörün okuma süresi nedeniyle bir şekilde sınırlı olacaksınız.
Önemli ölçüde iyileştirilmiş gövde içi görüntü sabitleme (IBIS), 5 eksenli sensör kaydırma sisteminin 7 durağa kadar kamera sarsıntısını telafi etmesine olanak tanır. IBIS sistemi artık Piksel Kaydırma Çoklu Çekim modunu kullanarak olağanüstü yüksek çözünürlüklü 160 MP dosya oluşturabiliyor.
Video tarafında, X-T5 dahili olarak 10 bit 4:2:2 H.265’te 6,2K’ya kadar 30 fps’ye ve yüksek hızda örneklenmiş 4K’ya kadar kayıt yapabilir. Uygun kayıt cihazıyla birlikte harici 12 bit ProRes RAW veya Blackmagic RAW da mevcuttur; F-Log ve F-Log2 ise hem dahili hem de harici olarak uygulanabilir.
Yeni özellikleri tamamlayanlar arasında 1,84 m noktalı 3 yöne eğilebilen dokunmatik LCD ekran ve 0,8x büyütme ve 100 fps yenileme hızına sahip 3,69 m noktalı OLED elektronik vizör yer alıyor. NP-W235 pil, 680 çekime kadar CIPA derecesine sahiptir ve mekanik deklanşör, 500.000 çalıştırma ömrü vaat eder.
X-T5’in, XT serisinin önceki yinelemelerine göre hemen hemen her yönden geliştiğini, ancak (neden olursa olsun) artık dikey pil tutuşunu desteklemediğini belirtmekte fayda var. Eğer bu, çekiminizin kritik bir parçasıysa, başka bir yere bakmak isteyebilirsiniz.
En İyi Micro Four Thirds Retro Kamera: OM System OM-5
OM System OM-5 neredeyse kesinlikle bu listedeki en az “retro” kameradır, ancak Micro Four Thirds’e olan aşkım onu bir kategori olarak atlamama izin vermez. OM Digital’in üretimden kaldırılan Olympus PEN-F‘yi güncellemesini ummaktan başka çarem yok çünkü bu kamera birçok yönden gerçekten olağanüstüydü (o zamanlar aşırı pahalı olsa da) ve hala da öyle.
OM System OM-5’in daha modern özelliklerine rağmen gövde tasarımı, oldukça başarılı Olympus OM-1/OM-2 35mm kameralardan sonra modellenen orijinal Olympus E-M5’e oldukça benzer.
OM-5, birkaç yeni hesaplama özelliğine sahip, Olympus E-M5 Mark III’ün OM’nin yeniden markalanmasından pek fazlası değil. Bu kötü bir şey değil; E-M5 Mark III’e sahibim ve onu seviyorum. Şık özelliklerle dolu, hızlı odaklanan, dayanıklı ve inanılmaz gövde içi sensör stabilizasyonuna sahip, kompakt, küçük bir kamera canavarıdır.
E-M5 Mark III’teki (ve diğer birçok Olympus kameradaki) aynı 20,4 megapiksel Four Thirds sensör etrafında oluşturulan OM-5, IP53 derecesiyle toza ve su sıçramasına dayanıklıdır. 5 eksenli IBIS, optik görüntü sabitlemeyle birleştirildiğinde 7,5 durağa kadar telafi edebilir. 121 noktalı çapraz tip aşama algılamalı AF sistemi, neredeyse her durumda hızlı ve hızlı otomatik odaklama sağlar. OM-5, büyük kardeşi OM-1 ile aynı 50 megapiksel elde taşınır yüksek çözünürlüklü çekim moduna sahiptir ve ayrıca Live ND (Nötr Yoğunluk), Pro Capture, dahili odak yığınlama, Starry Sky otomatik odaklama, Live Bulb özelliklerine sahiptir. ve Canlı Kompozit. OM System’i diğerlerinden ayıran şey bu hesaplama özellikleridir; bunlara benzer hiçbir şeyi diğer şirketlerden alamazsınız.
OM-5’in yetersiz kaldığı tek alan, USB-C’ye geçmek yerine E-M5 Mark III’ün mikro USB bağlantı noktasını koruması ve daha yeni (ve çok daha güzel) menü sistemine sahip olmamasıdır. OM Sistemi OM-1’de piyasaya sürüldü. OM Digital’in bunlardan herhangi birini neden güncellemediği hakkında hiçbir fikrim yok – mikro USB özellikle 2023 yılında can sıkıcı bir durum – ancak yine de özelliklerle ve görüntü potansiyeliyle dolu harika bir kamera.
Bu fotoğraf makinesini Panasonic Leica 15/1.7 DG Summilux , Olympus 25/1.8 ve Olympus 45/1.8 ile eşleştirdiğinizde 30, 50 ve 90 mm eşdeğerlerinden oluşan hoş, kompakt bir kit elde edersiniz. Aynı zamanda küçük ve optik açıdan olağanüstü Olympus 12-45/4.0 Pro için mükemmel bir arkadaştır . Daha büyük lensler için daha sağlam bir tutuşa ihtiyacınız varsa Olympus ECG-5 yanınızda.
En İyi Kompakt Retro Fotoğraf Makinesi: Leica Q3
2015 yılında piyasaya sürülen Leica Q serisi, Alman şirketin en iyi ürün gruplarından biri. Şirketin efsanevi M gövdeleri gibi, Leica Q3 de kontrollere doğrudan fiziksel erişim sunuyor; kameranın üst plakasında bir deklanşör hızı kadranı ve lensin önünde bir diyafram halkası. Odaklama halkası, aynasız bir fotoğraf makinesinde şimdiye kadar kullandığım en iyi halkalardan biri; tek tek odaklama olabilir, ancak bu hemen belli olmaz. Odak, doğrusal hareket ve her iki uçtaki sert duruşlarla güzel bir şekilde sönümlenir. Sonsuzluk işaretinin aşılması, otomatik odaklama için bir engeldir ve kamera kapalıyken bile ileri geri geçiş yapmayı çok kolaylaştırır. Ayrıca merceğin tabanında merceği makro moduna geçiren bir geçiş düğmesi de bulunmaktadır.
60,3 MP BSI tam çerçeve sensörü, Leica’nın şimdiye kadar bir kameraya yerleştirdiği en iyi sensördür. Hiç şüphe yok ki Sony a7R IV/a7R V ile teknolojik altyapıyı paylaşıyor, dolayısıyla Q3’ün bu kameraların dinamik aralığına uyması muhtemelen sürpriz değil. Ancak testlerimde, sensörün Leica uygulaması, kroma gürültüsünün azalması nedeniyle ISO 6400’ün üzerinde üstünlük sağlıyor. Ayrıca üstün renk, tonalite ve gürültüye olanak tanıyan, Sony’nin ISO 100’ünden bir durak daha az olan 50 temel ISO’ya sahiptir.
Leica Q3, Leica’nın “Üçlü Çözünürlük Teknolojisi”ne sahiptir ve kullanıcıların tam 60MP çözünürlüğe ek olarak piksel gruplu 36MP ve 18MP’yi seçmesine olanak tanır. Leica, bu modlarda dinamik aralığın artırıldığını iddia etse de, testlerim, kameradaki gruplanmış fotoğrafların post-downsampling’e göre hiçbir avantajını bulamadı. Ancak özellikle depolama alanından tasarruf etmek istiyorsanız bu mükemmel bir seçenektir.
Q3, sabit odak uzaklığına sahip 28 mm lense sahip olduğundan, 60 MP sensör çeşitli kırpma modlarının çok faydalı avantajlarını sunar: 1,25x (35 mm’yi simüle eder), 1,8x (50 mm’yi simüle eder), 2,7x (75 mm’yi simüle eder) ve 3,2x (90 mm’yi simüle ederek). Bunlar sırasıyla 38,6, 18,5, 8,3 ve 5,9 megapiksel görüntülerle sonuçlanacaktır.
Q3’teki yeni özellikler arasında 0,79x büyütme oranıyla 5,76 m noktalı güzel bir OLED EVF, son derece hoş bir eğilebilir arka dokunmatik ekran, faz algılamalı otomatik odaklama (CDAF ve DFD’nin yanı sıra), 10 bit 4 ile 30p’ye kadar DCI 8K yer alıyor. :2:0 dahili olarak, ProRes 422 HQ dahili olarak ve yeni bir Maestro IV işlemci. Gövde, toza ve neme karşı IP52 derecelidir ve hem Wi-Fi 2,4 GHz hem de 5 GHz’in yanı sıra Bluetooth 5.0 LE dahil olmak üzere gelişmiş kablosuz bağlantı özelliğinin yanı sıra USB-C Gen 2 bağlantı noktası, kablosuz veya kablolu bağlantıya olanak tanır Leica’nın mükemmel FOTOS Uygulamasını kullanarak.
Orijinal Q ve Q2’den değişmeyen tek şey lenstir. Ve bu tamamen anlaşılabilir bir durum çünkü bu harika bir optik. Kameranın kendisinde gövde içi sensör sabitleme özelliği bulunmamakla birlikte, lensteki optik görüntü sabitleme, birkaç durak telafisi için iyidir. F/1,7 diyafram açıklığına sahip Q3’ün Summilux lensi, sabit lensli bir fotoğraf makinesinde şimdiye kadarki en hızlı lenslerden biridir. Sınıfının en iyisi tam çerçeve sensör ve OIS ile bir araya gelen toplam paket, çok düşük ışıkta bile olağanüstü bir kamera ortaya çıkarır.
Elbette, Q3 pahalı. Leica ne değildir? Ancak hem mükemmel bir gövdeye hem de yüksek kaliteli bir Summilux lense sahip olduğunuz göz önüne alındığında, muhtemelen şirketin teklifleri arasında en iyi değer teklifini sunuyor. Eğimli ekran, muhteşem EVF ve muhteşem 60MP sensörün eklenmesiyle, bu noktada Q3’te eksik olduğunu düşündüğüm hiçbir şey yok – belki de IBIS dışında.
En İyi Premium Retro Kamera: Leica M11 / M11 Monochrom
Leica’nın en yeni M serisi fotoğraf makinesini Ocak 2022’de piyasaya çıktığında inceleme şansına sahip oldum. O zamandan bu yana, onunla üç kez daha oldukça fazla zaman geçirdim. Bu nedenle Leica M11‘in şirketin şimdiye kadar ürettiği en iyi dijital fotoğraf makinesi olduğunu ve kullanmayı en sevdiğim fotoğraf makinelerinden biri olduğunu rahatça söyleyebilirim .
M11, M10 serisiyle hemen hemen aynı gövdeye sahiptir, ancak eski, çıkarılabilir alt plaka artık yoktur; Pil, Q, SL ve S serisi kameralarda bulunan tasarımın aynısını kullanıyor; bu, herhangi bir kamerada kolaylıkla en sevdiğim uygulamadır. Daha büyük kapasiteli pil, kameranın Maestro III işlemcisiyle birlikte M11’e gerçekten inanılmaz bir pil ömrü sağlıyor; sensörün artık ölçüm için her zaman aktif olduğu göz önüne alındığında bu daha da etkileyici. Menü tasarımı tipik olarak minimalist Leica tarzındadır ve kamera 64 GB dahili SSD bellek içerir. Kolayca erişilebilen bir USB-C bağlantı noktası bağlamayı, şarj etmeyi ve veri aktarımını basitleştirir.
Sensör, kenar keskinliğini artırmak ve geniş açılı lenslerle renk kaymasını azaltmak için yeni tasarlanmış kapak camı ve mikro lens dizisiyle Leica Q3’te bulunanla aynıdır. Q3 gibi M11 de kamera içi piksel gruplu 36 ve 18 megapiksel seçeneklerine sahip. Ayrıca artık 1/16.000 saniyeye kadar elektronik deklanşör seçeneği de içeriyor; bu, mekanik deklanşörün maksimum 1/4000’ini aştığınızda kullanışlıdır. Bununla birlikte, sensör okumasının 1/10 ve 1/15 saniye arasında bir yerde olduğunu, dolayısıyla e-deklanşörün yalnızca nispeten statik nesneler için uygun olduğunu unutmayın.
M11 ile birlikte piyasaya sürülen , 3,69 milyon noktaya ve hem yüksek büyütme hem de yüksek bakış noktasına sahip, aralarında birkaç durak olacak şekilde 90 derece yukarı eğilebilen yeni bir Leica Visoflex 2 EVF idi. Olağanüstü bir EVF’dir ve gözlüklerle bile kullanımı keyiflidir, ancak yenileme hızı biraz düşük gibi görünse de, böyle bir kamerayla bu beni pek rahatsız etmiyor.
Leica M11 Monokrom iki istisna dışında M11 ile aynıdır: dahili bellek 256 GB’a yükseltilmiştir ve daha da önemlisi, sensör üzerinde RGGB renk filtresi dizisinden kaçınılmıştır. Bu, sensörün gerçek parlaklık verilerini ve kabaca iki kat daha fazla ışık toplamasına olanak tanır (bu da temel ISO’yu 64’ten 125’e yükseltir). Filtreleme veya buz çözme olmadığından görüntüler ayrıca daha yüksek piksel keskinliği ve daha yüksek algısal çözünürlük gösterecektir. Elbette post prodüksiyonda belirli renk kanallarının parlaklık değerlerini değiştirme yeteneğinizi kaybedersiniz. Ayrıca, yalnızca bir kanalı (örn. kırmızı) patlattığınızda yeniden oluşturulan kanallardan önemli verileri kurtarabileceğiniz Bayer dizi sensörlerinin aksine, veriler buraya kırpıldığında, hepsi bu kadar. Bu dezavantajlara rağmen monokrom (teknik olarak akromatik) kameraların hala inanılmaz derecede çekici bir yanı var.
Hayır, M11 ve M11 Monochrom bu listedeki diğer kameraların esnekliğine sahip değildir. Otomatik odaklama yoktur, telefoto prime lenslerin uzaklık ölçerle kullanılması zordur ve 28 mm’nin altındaki lensler LCD’de canlı görüntü, EVF veya aksesuar optik bulucu gerektirir. Tri-Elmars yakınlaştırma lenslerini düşünmediğiniz sürece telemetre bağlantılı yakınlaştırmalar mevcut değildir; bunu yapsanız bile çerçeve çizgileriyle tipik bir yakınlaştırma işlevi göremezler. Yakın çekim ve makro fotoğrafçılık da aynı şekilde canlı görüntü veya büyük bir Visoflex körük gerektirir. Ancak aynı zamanda uzaklık ölçer kamera kullanmaktan başka hiçbir şey yoktur. Gerçekten olağanüstü pil ömrü, sınıfının en iyisi sensörü ve yeni EVF’si ile Leica M11, bugüne kadarki en olgun M serisi fotoğraf makinesini oluşturuyor.
